B1C3:เที่ยงคืนเเห่งการสนทนา
'นั้นไครนะ?' ทหารเกราะสีดำถามที่ทางเข้าของบ้านสายหมอกในเสียงเย็นชา
ทหารเกราะสีดำคนอื่น ๆ ยังมองไปที่เงาดำที่อยู่ห่างไกล แต่หลังจากที่
เหล่าทหารเกราะสีดำ 2 คนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าคนที่มาเป็นที่องค์ชายสาม
ฉินหยู ช่วยไม่ใด้ที่พวกเขาจะรู้สึกตกใจ แต่พวกเขาก็ยังคงคุกเข่าลงตามปกติ
และกล่าวว่า 'องค์ชายสาม'
เพราะฉินหยูวิ่งมามีหยดเล็ก ๆ ของเหงื่อบนหน้าผากของเขา แต่ตาของเขา
ส่องแสงด้วยความตื่นเต้นทั้งใบหน้าของเขาแดง เขาพูดว่า 'คุณทั้งสองโปรดยืนขึ้น'
และแม้กระทั่งยิ้มให้ทหารเกราะสีดำทั้ง 2 หลังจากนั้นเขาก็รีบข้ามเข้าไปใน
บ้านสายหมอก
ทหารทั้ง 2 คนมองดูฉินหยูด้วยความสงสัย
'เมื่อองค์ชายสามมองดูดาวบนยอดเขา เขามักจะรอจนกว่าหลังจากรุ่งสางของวันรุ่งขึ้น
ทำไมเขากลับมาเร็วครั้งนี้' ทหารเกราะสีดำที่ด้านซ้ายกล่าวอย่างสงสัย
ทหารด้านขวายังส่ายหัวด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้เหตุผล
*****
เหลียนหยานเป็นคนที่ฉินหยูเรียกว่า 'ปู่เหลียน' เขาเป็นคนชราในตระกูลฉิน ปัจจุบัน
เจ้าชายเเวนฉีชิงตะวันออก ถูกยกให้ฉินดีโดยเขา ดังนั้นเสียงของเขาในตระกูลฉินยัง
คงมีอิทธิพลมาก 2 ปีที่ผ่านมาฉินดี ให้เขาไปบ้านสายหมอกเพื่อดูแลฉินหยู
เหมือนกับมีลมกระโชกแรง ฉินหยู วิ่งไปที่ด้านนอกของห้องของเหลียนหยาน
แล้วเคาะประตูด้วยกำปั้นเล็ก ๆ ของเขา
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ...
'ปู่เหลียนเปิดประตูหน่อยผมเสียวหยูเอง ผมมีบางสิ่งบางอย่างที่จะพูดกับปู่เกี่ยวกับ
เร็วเข้าเปิดประตู'ฉินหยูตะโกนอย่างเร่งรีบ หลังจากระยะเวลาสั้นๆมีตะเกียงถูกจุดขึ้น
ในห้อง'เสียวหยู ปู่ของเจ้านอนหลับเเล้วนะเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา แต่เจ้าปลุกเขาให้ตื่นแล้ว'
น้ำเสียงอ่อนโยนกล่าวแล้วประตูจะเปิดออก
ชายชราในวัยหกสิบในเสื้อคลุมปรากฏขึ้นต่อหน้าฉินหยู
'อ้าา เสี่ยวหยูมีเรื่องอะไรเหรอ หัวของเจ้าเหงื่อออกมากเลยนะ'เหลียนหยานตกใจ
เมื่อเห็นฉินหยูต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่เพราะได้วี่งมาอย่างหนักเมื่อไม่นานที่ผ่านมา
เขาจึงเหนื่อยหอบ เหลียนหยานกล่าวอย่างเร่งรีบ 'เข้ามาข้างในก่อนแล้วค้อยคุยกันทีหลัง'
ขณะที่เขากำลังพูด เขาพาฉินหยู เข้ามาในห้อง
พวกเขาทั้ง 2 นั่งลงที่โต๊ะในห้อง
'ใจเย็น ๆไม่ต้องรีบร้อน เจ้าพักสักหน่อยก่อนค้อยพูด 'เหลียนหยานกล่าวอย่าง
รีบร้อนในขณะที่เขาเห็นว่าฉินหยู ต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง ฉินหยู ใช้เวลาหายใจลึก ๆ
แล้วจ้องเหลียนหยานและพูดอย่างเฉียบขาดว่า 'ท่านปู่เหลียนผมต้องการที่จะฝึกศิลปะการต่อสู้'
'ฝึกศิลปะการต่อสู้?'เหลียนหยานผงะออกไปเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะเเล้วถามว่า
'เสี่ยวหยู ทำไมเจ้าต้องการฝึกศิลปะการต่อสู้ละ?'
เสี่ยวหยูสะดุ้งเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็พูดด้วยเสียงหัวเราะมีความสุข 'ไม่มีเหตุผล
มันเป็นเพียงว่าลุงทุกคนที่อยู่ในบ้านสายหมอกน่าเกรงขามมาก ดังนั้นฉันต้องการ
ที่จะเป็นเหมือนพวกเขา ปู่เหลียนผมสามารถฝึกศิลปะการต่อสู้ได้ไหม?'
ความปรารถนาของฉินหยู คือเพื่อความรักของพ่อของเขาที่ถูกฝังอยู่ที่ด้านล่างของ
หัวใจของเขา เขาเพียงแต่คิดว่าเมื่อฝังอยู่ในหัวใจของเขา มันก็จะกลายเป็นเป้าหมาย
สำหรับเขาที่จะมุ่งมั่นอย่างไม่หยุดยั้งในภายหลัง
'เสี่ยวหยู เจ้ารู้มัยศิลปะการต่อสู้คืออะไร?'เหลียนหยานถามแทนการตอบรับ
ฉินหยูส่ายหัวเเล้วพูดว่า 'ผมรู้เพียงว่าผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้นั้นน่ากลัวมาก
ผมไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งอื่น ดูเหมือนว่าจะมีพลังภายในเช่นกัน 'ในฐานะที่
เป็นเด็กอายุได้ 8 ปีแม้ว่าฉินหยูอ่านหนังสือทั้งหมดมาไม่กี่เล่ม เเต่ก็ยัง
มีสิ่งต่างๆมากมายที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับมัน
'งั้น ฉันจะพูดแนะนำรายละเอียดแรกให้เจ้าฟังก่อน'เฟลีนยหยานพูดด้วยรอยยิ้ม
ตาของฉินหยู สว่างจ้าในทันที เขามองที่เฟลียนหยานเเละเริ่มที่จะฟังอย่างตั้งใจ
''ครั้งแรกที่ฉันจะพูดคุยเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญในโลกนี้ พวกเขาจะถูกแบ่งออกเป็น
ผู้เชี่ยวชาญหัวเถียน เเละผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน...ที่อยู่เหนือเซียนเถียนจะเป็น
ฉางเซียน 'เหลียนหยานกล่าว 'ในทวีปเฉียนหลงมีผู้เชี่ยวชาญหัวเถียนมากที่สุด
เท่าปลาในเเม่น้ำเลย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะนับพวกเขา แต่สำหรับผู้เชี่ยวชาญ
เซียนเถียน มีไม่มาก 100 ในพวกเขาอยู่ในราชอาณาจักรชูทั้งหมด'
'100 คน?'ฉินหยูกล่าวในความประหลาดใจ'ประชากรในอาณาจักรชู 4 พันล้านไม่ใช่หรอ
เป็นไปยังไงที่มีผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนไม่กี่คน เพียงหนึ่งในหลายสิบล้าน?'
เหลียนหยานถอนหายใจและกล่าวว่า 'จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญหัวเถียน
เพียงเเค่ต้องการวิธีการฝึกที่เหมาะสม แต่การที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน
มันเป็นเรื่องยากมาก มี 2 ความต้องการที่จะต้องพบเพื่อที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญ
เซียนเถียน คือขั้นแรกเจ้าต้องอยู่ระดับสูงสุดของหัวเถียน และสองเจ้าต้อง
รู้แจ้งในเส้นทางธรรมชาติแห่งสวรรค์'
ฉินหยูถามโดยไม่ชักช้าอย่างสงสัย 'อะไรคือสิ่งที่เรียกว่าเส้นทางธรรมชาติแห่งสวรรค์?'
เหลียนหยานหัวเราะออกมาดัง ๆ'เส้นทางธรรมชาติแห่งสวรรค์ไม่ได้เป็นวัตถุ
เเต่มันเป็นความคิดที่เจ้าจะเข้าใจด้วยตัวเจ้าเองและมันเป็นเรื่องยากมากที่จะ
อธิบายด้วยคำพูด บางคนอยู่ในจุดสูงสุดของระดับหัวเถียนเป็น 10 ปี แต่เป็นเพราะ
พวกเขาขาดการรู้แจ้ง พวกเขาจึงไม่สามารถเสร็จสิ้นขั้นตอนสุดท้ายได้ ดังนั้นจึงไม่อาจ
จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนในชีวิตของพวกเขา แต่ถ้าพวกเขาได้กลายเป็น
ผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน ชีวิตของพวกเขาจะเพิ่มมากขึ้นถึง 500 ปี'
'500 ปี!' ฉินหยูกรามค้าง
เห็นการแสดงออกที่น่ารักของฉินหยู เหลียนหยานหัวเราะ'มันยากมากที่จะกลายเป็น
ผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน แต่ถ้าเจ้าสามารถกลายเป็นหนึ่งในนั้นจะมีประโยชน์มาก
พลังเซียนเถียนในร่างกายผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน แตกต่างจากผู้เชี่ยวชาญหัวเถียน
พวกเขาอยู่ใน 2 ระดับที่แตกต่างกันทั้งหมด'
*****
'อ่าา ปู่เหลียนสูงขึ้นไปกว่าผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน มีฉางเซียน ใช่มัย? พวกเขาจะน่า
กลัวเเค่ไหน' ฉินหยูถามด้วยตาระยิบระยับ
หากผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนดีขนาดนั้น แล้วฉางเซียนจะยอดเยี่ยมเเค่ไหน
'มันจะง่ายได้ยังไงที่จะเป็นฉางเซียน' เหลียนหยานถอนหายใจ 'เมื่อเห็น
พวกเขาแม้เเต่จักรพรรดิก็ต้องคารวะ เเละทักทายฉางเซียนด้วยความสุภาพ
แต่จักรพรรดิเหล่านี้มีความกลัวว่าจะถูกฆ่าตายโดยฉางเซียน ที่ฉางเซียน
สามารถบินไปในระดับที่เก้าของท้องฟ้าด้วยดาบบินของพวกเขา โดยทั่วไป
พวกเขาจะไม่ถือว่าเป็นมนุษย์!'
'บินอยู่ในระดับที่เก้าของท้องฟ้า?'
ภาพปรากฏขึ้นในใจฉินหยูในการที่เขายืนอยู่บนดาบบินในขณะที่บินในระดับ
ที่เก้าของท้องฟ้าหัวใจดวงน้อยฉินหยูไม่สามารถหยุดเคลิบเคลิ้มโดยเรียงลำดับ
ของความสุขและอิสรภาพ โดยไม่รู้ตัวความปรารถนาที่จะกลายเป็นฉางเซียน
เริ่มปลูกฝังในใจของเขา
อาณาจักรชูมีผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนเกือบ 100 คน แต่ ... ในช่วง 100 ปีที่ผ่านมาก็ยังไม่ได้เห็น
เซียนเถียนคนใหม่ นอกจากนี้ในราชอาณาจักรชูทั้งยังมีไม่เกิน 3 เซียนเถียน 2 ของพวกเขา
กลายเป็น เซียนเถียน กว่า 300 ปีที่ผ่านมา ในช่วง 300 ปีมีเพียงลุงเฟงของเจ้าเท่านั้น
ที่สามารถจะกลายเป็นฉางเซียน
'ลุงเฟง?' ฉินหยูจำได้ว่าลุงเฟงของเขาที่มักจะขี่นกกระเรียนสีขาวเเท้จริงเเล้วเป็นฉางเซียน?
เหลียนหยานยังคงพูดต่อไป 'แต่ถ้าเจ้าต้องการที่จะเป็นฉางเซียน ดีที่สุดที่เจ้าจะไปเกาะอมตะ
เพื่อเรียนจากปรมาจารย์ที่นั้น แต่ใครจะรู้สถานที่ตั้งของเกาะอมตะ ยกเว้นประเทศที่มีฉางเซียน?
หากคนธรรมดาเห็นฉางเซียน พวกเขาจะมีคุณสมบัติพอที่จะถามฉางเซียนเกี่ยวกับสถานที่ตั้ง
ของเกาะอมตะ?'
'เเม้ว่าจะรู้ที่ตั้งของเกาะอมตะเเต่มันก็คงไกลจากทวีปเฉียนหลงมาก ทุกๆปี 10000 คน
ในทวีปเฉียนหลงออกไปเพื่อค้นหาเกาะอมตะเพื่อเรียนศิลปะการต่อสู้ พวกเขาเป็น
คนที่โดดเด่นทั้งหมด แต่มีอันตรายซ่อนอยู่มากเกินไปในทะเล ดังนั้นเพียง 1 ใน 1,000 คน
ที่สามารถเข้าถึงเกาะอมตะทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ 'เหลียนหยานกล่าวด้วยอารมณ์
ตาของฉินหยูส่องเเสงทันที เขาถาม 'ปู่เหลียนทุกๆปีมี 10 คนที่ไปถึงเกาะอมตะ
เเล้วทำไมถึงมีฉางเซียนในทวีปเฉียนหลงไม่กี่คน?'
ตามความเข้าใจของฉินหยูในแต่ละปีจะมี 10 ฉางเซียน เเล้วทำไมทวีป
เฉียนหลงถึงมีพวกเขาไม่มาก?
เเต่ฉางเซียนในทวีปเฉียนหลงมีน้อยมาก ในช่วง 100 ถึง 1000 ปีที่ผ่านมา
มีฉางเซียนทั้งหมดไม่ถึง 10 คน
'เจ้าจะเป็นฉางเซียนได้ไงเเค่เพียงเจ้าไปถึงเกาะอมตะ?'เหลียนหยานกล่าวในขณะที่
ส่ายหัว 'ฉางเซียนเป็นสิ่งที่พิเศษมาก มันจะเป็นไปได้ไงที่ทุกคนจะเป็นฉางเซียน
เเม้ว่าการฝึกจะเป็นที่รู้จักสำหลับทุกคน เเต่มีเเค่ 1 ใน 1000 คนที่จะมีความสามารถที่จำเป็น
ที่จะฝึกมัน'
'โอ้ ไม่ได้หมายความว่ามันต้องใช้เวลาเกือบ 100 ปี ที่หนึ่งของคนที่มาถึงที่เกาะอมตะ
ที่จะกลายเป็นฉางเซียน เนื่องจากมีเพียง 10 คนของพวกเขาทุกๆปี?'ฉินหยูรู้สึกทันที
ว่ามันเป็นเรียงยากที่จะกลายเป็นฉางเซียน
เหลียนหยานจู่ๆก็ลุกขึ้นยืนและมองไปนอกหน้าต่าง
'ฉางเซียนมันเป็นเเค่ชื่อที่หรูหรา ผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนในทั้งทวีปเฉัยนหลง
ก็บ้ามากกว่านั้น ผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนทุกคนต้องการที่จะกลายเป็นฉางเซียน
เพื่อให้สามารถตัดหัวคนจากหลายพันลี้ทันทีที่ดาบบินถูกวาด มันเป็นพลังแบบ
ไหนกัน?' มีเเววของความปรารถนาในสายตาเหลียนหยาน แล้วเขาก็พูดด้วยอารมณ์
'แม้เเต่พ่อของเจ้าก็ยังต้องการฉางเซียนทีซื่อสัตย์ช่วย ถ้ามีฉางเซียนช่วยพ่อของเจ้า
มากกว่าหนึ่งคน เป็นไปได้ที่เป้าหมายของเขาจะประสบความสำเร็จ'
หัวใจฉินหยูจู่ ๆ ก็เต้นเร็วขึ้น
'เป้าหมายของท่านพ่อ?'
ในเวลาเดียวกันกระแสน้ำอุ่นไหลผ่านร่างกายทั้งหมดของเขา ฉินหยู ทันทีรู้สึกว่า
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลัง 'ถ้าฉันฝึกฝนศิลปะการต่อสู้และกลายเป็นฉางเซียน
ท่านพ่อจะมีความสุขมาก เมื่อเวลานั้นมาถึง ฉันจะสามารถที่จะช่วยเขาได้เป็นอย่างดี'
ความคิดของตัวเองที่กลายเป็นฉางเซียน มีความสามารถในการช่วยให้พ่อของเขา
และความสามารถที่จะได้รับการยกย่องและเคารพ ทำให้หัวใจฉินหยูซึ่งเหงา
และโดดเดี่ยวเป็นเวลานาน สำหรับความรักของพ่อ ร้อนขึ้น
'เพราะท่านพ่อ แน่นอนผมจะกลายเป็นฉางเซียน' ฉินหยูคิด เขากัดริมฝีปากตัวเอง
ดวงตาของเขาเปล่งประกายความเด็ดเดี่ยว
ขอบคุณครับ
ตอบลบ