ST Book 1 Chapter 7

B1C7 เลือกอาจารย์

ไม่ไกลจากบ่อน้ำพุร้อนในสวนทางทิศตะวันตกมีสนามฝึกอยู่ โดยขณะนี้

มีคนไม่กี่คนกำลังชุมนุมกันอยู่

'ลุงเหลียน นี่คือ 8 สุดยอดผู้เชี่ยวชาญภายนอก 4 ของพวกเขามาจากกองทัพ

ส่วนอีก 4 เป็นผู้เชี่ยวชาญภายนอกที่น่ายำเกรงมากใน 3 ภาคมณฑลตะวันออก

เห็นนั้นไหม คนเเก่ผมสีเงินนั่นคือ ราชากรงเล็บอินทรีย์ นอกจากนี้ ...'ผู้นำ

ของกลุ่มในครั้งนี้คือรองผู้จัดการหลี่ของคฤหาสน์เจ้าชาย เหลียนหยานอธิบาย

เกียวกับผู้เชี่ยวชาญในลักษณะที่ค่อนข้างยกยอ

เหลียนหยานมอง 8 ผู้เชี่ยวชาญภายนอกแบบผ่านๆเเล้วพยักหน้า ตาของเขา

ไม่หยุดที่ใครซักคน คนที่เรียกว่าราชากรงเล็บอินทรีย์เช่นกันเเค่ไม่กี่วิ

ในการฝึกเทคนิคภายนอก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับนิ้วมือ เล็บ ขาหรือเท้า

ส่วนไหนก็ตามที่ไก้รับการฝึกฝนจะแตกต่างจากที่คนธรรมดา ยกตัวอย่างเช่น

นิ้วมือของคนที่ฝึกเทคนิคกรงเล็บจะค่อนข้างหนารวมทั้งมีตุ่มหนังค่อนข้างน้อย

คนไม่กี่คนเหล่านี้เหมาะสมกับความคิดขั้นต่ำลุงเหลียนเลย

'โอ้?'จู่ๆตาลุงเหลียนก็สว่างขึ้นและจ้องที่คนสุดท้ายของคนทั้ง 8  เป็นคนไส่ชุด

สีดำที่ดูเย็นชา

ผู้ชายคนนี้ไม่สามารถพิจารณาจากกล้ามเนื้อได้ กล้ามเนื้อของเขายังไม่ได้พัฒนาไปมาก

ที่สุดเท่าของคนอื่นๆ ที่มือของเขาไม่มีตุ่มหนัง ยังไงก็ตาม ตัดสินจากการปรากฏตัวของเขา

โดยทั่วไปไม่ได้มีลักษณะเหมือนเป็นผู้เชี่ยวชาญภายนอก แต่ตาลุงเหลียนยังจ้องชายชุดดำ

มากกว่า 3 วิ

ทันไดนั้นชายชุดดำก็หันหน้ามามองลุงเหลียนที่ตา ทันไดนั้นเหมือนจะมีสายฟ้าออกมาจาก

ตาของเขา

'โซวหยุนซิง! มันเป็นท่านซินะ ท่านเเม่ทัพโซว ใครจะคิดว่าฝ่าบาทตั้งใจจะเชิญคุณ

มา? ถ้าเสี่ยวหยูมีคุณเป็นอาจารย์ มันคงจะไม่เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะกลายเป็น

ผู้เชี่ยวชาญในภายหลัง 'ลุงเหลียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขารู้จักโซวหยุนซิงเป็นอย่างดี

ด้วยการแสดงออกที่เย็นชา โซวหยุนซิงพูด 'ฝ่าบาทบอกว่าองค์ชายสามสามารถเลือก

ใครก็ตามที่เขาต้องการเพื่อเป็นอาจารย์ของเขา นี้ขึ้นอยู่กับวิสัยทัศน์ขององค์ชายสาม

ผู้อาวุโสเหลียนคงจะดีกว่าถ้าไม่เเนะนำความลับไห้เขา มิฉะนั้นจะ...แม้ว่าเขาจะเลือก

ข้า ข้าก็จะไม่ยอมรับว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของข้าหรอกนะ'

'แน่นอน ข้ารู้ ทุกอย่างจะขึ้นอยู่กับการเลือกของตัวเสี่ยวหยูเอง 'เหลียนหยาน

กล่าวหัวเราะในขณะที่พยักหน้า

8 ผู้เชี่ยวชาญภายนอกที่ยอดเยี่ยมเหล่านี้ทุกคนน่าเกรงขามมาก ทุกคนที่ได้รับ

การฝึกฝนเทคนิคภายนอกที่ไปถึงระดับของ 8 คนเหล่านี้ สามารถได้รับการกล่าว

ขานว่าเป็นสุดยอดปรมจารย์ภายนอก กระนั้นใครก็ตามที่ฉินอยู่เลือกก็ยังดีมาก

เเต่เหลียนหยานเเอบคาดหวังในใจ เขาหวังว่าฉิยหยูจะเลือกโซวหยุนซิง เพราะ

เขารู้ขีดความสามารถของโซวหยุนซิง 

ในระยะเวลาอันสั้น สามารถได้ยินเสียงฝีเท้าจากภายนอก ฉินหยูกับเเววของความ

ตื่นเต้นบนใบหน้า ในที่สุดก็วิ่งมาถึง ทันทีที่เขาเห็น 8 สุดยอดผู้เชี่ยวชาญตรงหน้า

ตาของเขาส่องแสงระยิบระยับ

'เสี่ยวหยู เจ้าสามารถเลือก 1 ใน 8 สุดยอดผู้เชี่ยวชาญภายนอกเหล่านี้เพื่อเป็น

อาจารย์ของเจ้า'เหลียนหยานกล่าวหัวเราะ

ฉินหยูมองทุกคนอย่างละเอียด ในบรรดาสุดยอดผู้เชี่ยวชาญทั้ง 8 คน คนที่ดูโดด

เด่นมากที่สุดคือคนที่ที่มีลักษณะเหมือนหมี แขนขนาดใหญ่ที่ะมีความหนาพอที่

จะเทียบได้กับเอวของฉินหยู ถ้าเขาออกหมัด ฉินหยูไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับพลังของ

มันเลย

ฉินหยูกลายเป็นตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นทันที

'เลือกเเค่ 1? ทำไมฉันจึงไม่สามารถเลือกทั้ง 8?'ฉินหยูหันไปหาเหลียนหยานเเละ

ถามอย่างสงสัย คิ้วเล็กๆขมวดเล็กน้อย

เหลียนหยานประหลาดใจ 8 สุดยอดผู้เชี่ยวชาญรวมทั้งคนที่เย็นชาอย่างโซวหยุนซิง

ยังยกคิ้วของพวกเขา ช่วยไม่ได้ที่มุมปากของพวกเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มจางๆ

'อะแฮ่ม'เหลียนหยานไอ หลังจากนั้นเขาก็พูดกับฉินหยูอย่างจริงจังและจริงใจ'เสี่ยวหยู

การฝึกจะไม่เหมือนการเรียน ในการเรียนเจ้าสามารถมีครูหลายคน แต่เจ้าไม่สามารถ

เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้เช่นนั้น ตัวอย่างเช่น ถ้าเจ้าเรียนรู้เทคนิคภายในหลายอย่างในเวลา

เดียวกัน เจ้าจะกลายเป็นบ้าและสูญเสียความมีเหตุผลของเจ้าไป'

'เเต่ผมกำลังจะเรียนเทคนิคภายนอกนี่?'ฉินหยูถามกลับ

'เทคนิคภายนอกมันก็จะแย่ลงด้วย เทคนิคภายนอกเกี่ยวกับการฝึกร่างกาย

บังคับให้มันตัดผ่านขีดจำกัดของมันอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกผู้เชี่ยวชาญภายนอกมีชุด

รูปเเบบการฝึกเป็นของตัวเอง ที่ได้นำไปฝึกโดยคนนับไม่ถ้วนนั้น สามารถรับประกัน

ได้ว่าเจ้าจะไม่ล้มเหลวในการฝึกร่างกายของเจ้า เเต่ถ้าเจ้าเรียนจากหลายอาจารย์

ในเวลาเดียวกัน วิธีการเหล่านั้นมันจะผสมกัน นั่น...'เหลียนหยานกล่าวพร้อมกับ

ถอนหายใจในขณะที่ส่ายศีรษะของเขา มันชัดเจนมากว่าเขาหมายถึง

นอกจากนี้ นอกเหนือไปจากเหตุผลนี้ ยังมีเหตุผลอื่นที่สำคัญยิ่งมากกว่านี้

'ท่ามกลางพวกเรา 8 คน บางทีอาจจะไม่มีใครยินดีที่จะแบ่งปันศิษย์คนเดียวกันกับ

คนอื่น'คนมีกล้ามหัวโล้นกล่าวหัวเราะคนอื่นๆ ก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ทั้ง 8 คนเหล่านี้ ทั้งหมดเป็นสุดยอดปรมจารย์ในระดับผู้เชี่ยวชาญภายนอก

บางคนในพวกเขาสันโดษเเละมีความภาคภูมิใจในตัวเองมาก พวกเขา

จะยินดีเเบ่งปั่นศิษย์คนเดียวกันได้ไง? แต่แม้กระทั่งหลังจากที่ได้ยินฉินหยู

พูดอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่ได้ไส่ใจ หลังจากทั้งหมดเขาก็ยังอายุ 8 ปี

'ผมเข้าใจ'ฉินหยูพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก

ทันใดนั้นเเววของความเจ้าเล่ห์ฉายในสายตาของเขา หัวใจของเหลียนหยาน

เต้นไม่เป็นจังหวะทันที เขารู้ดีว่าแม้ฉินหยูจะใจดี เขาก็ยังชอบที่จะเล่นแผลงๆ

เเละบอดี้การ์ดและคนรับใช้เหล่านั้นที่บ้านสายหมอกก็กลายเป็นเหยื่อของการ

เล่นตลกของเขา

'คุณลุง ผมได้ยินจากปู่เหลียนเเล้วว่าพวกคุณทั้ง 8 คนเป็นผู้เชี่ยวชาญภายนอก

และผมสามารถเลือกอาจารย์ของผมจากพวกคุณ พวกคุณจะไม่สาธิตไห้ผม

ดูหน่อยเหรอ ผมจะได้เลือกทางเลือกที่ดีไง?'ฉินหยูขยิบตาไห้ 8 สุดยอดผู้

เชี่ยวชาญภายนอกด้วยตาโต

นี้มันเหมาะสมใช่มั้ย? ไม่เห็นการสาธิตของพวกเขา เเล้วเขาจะเลือกได้ไง?

'ฮ้า ฮ้า เจ้าพูดถูกเเล้ว ข้าจะสาธิตไห้ซักครั้งเเล้วกัน ข้าเเมนดงมีทักษะพิเศษมากมาย

ข้าควรจะโชวอะไรเจ้าดี?'มนุษย์กล้ามเนื้อเดินออกมา ผู้ซึ่งมีรูปร่างที่ใหญ่ที่สุดในหมู่

 8 คนและมีลักษณะเหมือนหมี ในมือของเขาถือ the one-legged copper man 

[ขอใช้ทับศัพท์ไปก่อนนะ มันคืออาวุธอะไรรู้อะ ใครรู้ช่วยบอกที เเต่รู้สึกว่าตอนที่ 1 จะใช้เป็น ขาทองเเดง

ไปเเล้วเดียวกับไปเเก้ทีหลัง] เเมนดงคิดซักพักเเละหัวเราะ 'เอาละ ข้าจะโชวพละกำลังของข้า'

เเมนดงวาง one-legged copper man ไว้บนพื้น ในความรวดเร็ว

เขาลองคิดเกี่ยวกับหินสีฟ้าขนาดใหญ่ที่ใช้ในการตกแต่งสวนทิศตะวันตก หินสีฟ้าสูงประมาณเอว

และหนักประมาณ 1000 จิน เเมนดงเดินขึ้นไปและคว้าทั้ง 2 ข้างของมันด้วยมือของเขา

'ครวญเพลง!'

เเมนดงเอ่ยอย่างเย็นชา ฉินหยูสามารถมองเห็นลมหายใจที่ออกมาจากจมูกของเขาได้

กล้ามเนื้อบนแขนของเเมนดงโผล่ออกมา เนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อต่างๆซึ่งมีลักษณะเหมือน

ไส้เดือนบิดเกลียวด้วยกัน กล้ามเนื้อและเนื้อเยื่อเหล่านั้นคล้ายคลึงกับประติมากรรมหิน

ที่ประกอบด้วยความอัศจรรย์เเละความแข็งแกร่งที่น่ากลัว

'ขึ้น!'

เเมนดงตะโกนเสียงดัง หินสีฟ้าขนาดใหญ่นั้นบินขึ้นไปในการโยนครั้งเดียวจากมือของเขาจริงๆ

ฉินหยูตะลึง ยกหินขนาดใหญ่ 1000 จิน เเค่ยกหินยักษ์ก็น่าตกใจมากเเล้วเเต่ แต่ผู้ชายคนนี้ ที่ชื่อ

เเมนดงโยนหินดังกล่าวขึ้น ความแข็งแรงของมือของเขาเเน่นอนต้องมากกว่า 1000 จินเป็นเเน่ 

หินบินขึ้นไปในอากาศ 2 เมตรแล้วตกลงมาอย่างหนักหน่วง

แมนดงยืนอย่างมั่นคง ยื้นมือของเขาออกมาและหยุดหินสีฟ้าด้วยการคว้าจับในครั้งเดียว

เพราะหินสีฟ้ากำลังตกลงมา แรงกระแทกที่มีต่อมือของแมนดงมันมากกว่าน้ำหนักของเขา

แต่เขาก็ยังหยุดมันอย่างหนักแน่นเหมือนก่อนหน้า นี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสุดยอด

ความแข็งแกร่งคือยังไง

'ยอดเยี่ยม'ฉินหยูพูดด้วยตาวิ้งๆ

แมนดงหัวเราะและพูดอย่างไม่แยแส 'มือแต่ละข้างของข้ามีพลัง 800 จิน ด้วยมือทั้งสอง

ยกเเค่ 1000 จิน จึงเป็นเหมือนของเด็กเล่น 'แมนดงเกิดมาพร้อมกับสุดยอดความเเข็งเเกร่ง

ตามธรรมชาติ เขาเป็น 1 ใน 3 สุดยอดผู้เชี่ยวชาญภายนอกจากกองกำลังเสือคลั่ง

เเละชื่อเล่นคือ หมีหม่าโชว

'ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม ใครต่อไปละ?'ในขณะนี้ ฉินหยูตื่นเต้นมาก ได้เห็นการสาธิตเช่นนี้ 

เขาจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง ทันทีที่เขาคิดว่าต่อไปเขาจะมีความเเข็งเเกร่งเช่นนั้นในภายหลัง

 เขายิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก เเต่ฉินหยูไม่รู้ว่าแมนดงนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งตั้งแต่กำเนิด

หากฉินหยูต้องการที่จะไปถึงระดับนั้นมันจะเป็นเรื่องที่ยากมาก

ผู้ชายผอมมากคนหนึ่งกับจมูกที่เป็นตะขอ ซึ่งมีลักษณะเหมือนเหยี่ยวเดินออกมาและพูดว่า

'ข้าฝึกฝ่ามือทรายเหล็ก'ฉินหยูมองที่ฝ่ามือของเขา พวกมันช่างเเตกต่างจากของคนธรรมดา

พวกมันหยาบมากและยังมีสีฟ้า ขณะที่ผู้ชายจมูกตะขอพูด เขาเดินไปข้างๆหินสีน้ำเงินเเละ

ซัดฝ่ามือออกไปในทันที

หินสีฟ้าสั่นครั้งหนึ่งทันที จากนั้นก็เริ่มที่จะแตกเป็นชิ้นด้วยเสียงอันดัง ในท้ายที่สุดก็มีหลานสิบก้อน

เเรงฝ่ามือดังกล่าวมันน่าอัศจรรย์มาก

กรามน้อยๆของฉินหยูตกลงมา เขามองไปที่คนที่น่ากลัวนั่น ผู้ชายจมูกตะขอในการ

ทำให้ขนลุก ถ้าเเรงฝ่ามือนี้โจมตีร่างกายของผู้คน ใครจะสามารถต้านทานมันได้?

ST Book 1 Chapter 6

B1C6: ทางเลือกเดียว

ในห้องลับฉินหยูดูผ่านๆหนังสือเหล่านั้น เขาใช้เวลาเเค่ 2 ชั่วโมงในการอ่านผ่านๆ
หนังสือลับภายนอกทั้งหมด 28 เล่มในครั้งเดียว

'ปู่เหลียนพูดถูก เทคนิคการฝึกภายนอกดูเหมือนว่าจะมีความเจ็บปวดมาก'เขาขมวดคิ้ว

ได้เห็นหนังสือลับทั้ง 28 เล่ม ฉินหยูมีความเข้าใจในการฝึกภายนอกบ้าง เทคนิคการฝึกภายนอก
คือการใช้วิธีการต่างๆที่มุ่งเน้นจะทำให้ร่างกายแข็งแกร่ง มันหมายถึงการฝึกไม่หยุด
เอาชนะขีดสูงสุดความเหนื่อยล้า และเหนือกว่าขีดจำกัดของร่างกายอย่างไม่หยุดยั้ง

เทคนิคการฝึกภายในเป็นเพียงการดูดซับพลังงานบริสุทธิของจักรวาล ดังนั้นใน
ระหว่างการฝึกจะไม่มีความเจ็บปวด และหลังจากการฝึกผู้ฝึกจะรู้สึกเย็นสดชื่น
แต่การฝึกเทคนิคภายนอกคือการเปิดขีดจำกัดของร่างกายและเพื่อที่จะทำอย่างนั้น
ต้องผ่านการฝึกที่ยากลำบาก ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ยากเเละเจ็บปวดอย่างมาก ดังนั้น
นี้จึงเป็นความแตกต่างระหว่าง 2 วิธีของการฝึก

การฝึกภายนอกเป็นความเจ็บปวดเเละทำให้เหน็ดเหนื่อย แต่ผู้ฝึกไม่สามารถกลาย
เป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนได้ โดยทั่วไปเป็นเพียงคนธรรมดาเเละคนยากจน
ใครที่ไม่ได้มีพื้นหลังที่พิเศษ จะเลือกที่จะฝึกเทคนิคภายนอก เด็กของครอบครัว
ที่มีอำนาจทั้งหมดจะฝึกเทคนิคภายใน  แต่กับฉินหยูละ?

เขามี 68 เทคนิคภายในคลาสเเรก เเต่ละอันก็เป็นที่โดดเด่นมาก แต่เขาสามารถ
ฝึกมันได้?

'ครั้งแรก ฉันต้องไปดูเทคนิคภายในก่อน เเม้ว่าตันเถียนของฉันค่อนข้างแปลก 
บางทีฉันอาจจะสามารถฝึกบางส่วนของพวกมันได้ ฉินหยูตัดสินใจที่จะลองเสี่ยงโชค
ที่เต็มไปด้วยความหวัง เขาเปิดหนังสือลับ แต่เขาก็ต้องตะลึงตั้งเเต่มองครั้งเเรก

จุดเชนติง จุดไบหุ่ย จุดเฟงชิ จุดฉิเมน... ช่องซานเจียวชูโชวหยาง ช่องโชวไทหยาง
ช่องเชนซูไทหยาง....

'นี่...'ฉินหยูเบิกตากว้าง

เขาได้อ่านหนังสือมาหลายเล่มและยังได้ยินชื่อเหล่านี้ แต่สิ่งที่เป็น ... เขารู้จุดเฟงชิ
 แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนของร่างกาย แม้ว่าหนังสือเหล่านี้จะมีภาพประกอบ เเต่ก็เป็น
เค้าโครงง่ายๆเท่านั้น มีช่องไม่กี่ช่อง

เทคนิคภายในไม่สามารถฝึกได้อย่างซี้ซั้ว หากพลังงานเข้ามาในช่องทางที่ไม่ถูกต้อง
ผู้ฝึกก็จะตาย

'ดูเหมือนว่าฉันต้องไปศึกษาและอ่านหนังสือเกี่ยวกับช่องทั้งหมด อย่างน้อยฉันจะ
ต้องรู้ว่าช่องและจุดอยู่ที่ไหน'ฉินหยูพูดด้วยใบหน้าที่ไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เก็บ
หนังสือเเละออกจากห้องลับไป

6 วันต่อมาฉินหยูเข้าไปในห้องลับอีกครั้ง

'ฮ่า ฮ่า คราวนี้ฉันมั่นใจมาก ฉันจะลองหนังสือทั้งหมด 68 เล่มดูซิว่าฉันจะ
ฝึกได้บ้างมัย'ใบหน้าฉินหยูเต็มไปด้วยความตื่นเต้น หลังจากทั้งหมด
เขาเป็นเพียงเด็กอายุ 8 ปีที่มักจะฝันเกี่ยวกับการเป็นผู้เชี่ยวชาญ

ในวันที่ 6 ของการศึกษาช่องและจุด เพื่อที่จะเข้าใจพวกมันอย่างเต็มที่
ฉินหยูยังบอกคนรับใช้ของบ้านสายหมอกทำรูปปั้นไม้รูปคนขนาดเท่าชายคนหนึ่ง
และยังถาม หมอชราเวงเซียน ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ที่มีความรู้ทางวิชาชีพใน
บ้านสายหมอก เพื่อวาดทุกช่องและทุกจุดบนรูปปั้นไห้อย่างชัดเจน

ด้วยการใช้การร่วมกันของหนังสือ รูปปั้นไม้ และมักจะสอบถามหมอชราเวงเซียน
ในที่สุดฉินหยูก็เตรียมพร้อมที่จะเริ่มฝึกเทคนิคภายในด้วยความเชื่อมั่น

'ฉันจะฝึกอะไรก่อนดี? งั้นนี่เเล้วกัน ความคิดเห็นในธาตุน้ำ'ฉินหยูสุ่มเลือก
หนังสือลับในขณะที่เขาพูดกับตัวเอง ความคิดเห็นในธาตุน้ำนี้เป็นที่มีชื่อเสียง
มากในหลายร้อยปีที่ผ่านมา แต่ตอนนี้มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับเทคนิคคลาสเเรกนี้

ฉินหยูนั่งลงขัดสมาธิและเริ่มที่จะฝึกตามเทคนิค 

ขั้นตอนแรกของการฝึกภายใน คือการรู้สึกถึงพลังงาน เพื่อให้สามารถรู้สึก
ถึงเส้นใยขนาดเล็กของพลังงานบริสุทธิ์ที่อยู่ในจักรวาลที่จะดูดซับ ในความเป็นจริงคนธรรมดา
ที่อาศัยอยู่ในโลก ได้รับการดูดซับพลังงานบริสุทธิ์โดยไม่รู้ตัว แต่เนื่องจากมันมีขนาดเล็ก
มาก พวกเขาโดยทั่วไปจึงไม่สามารถรู้สึกถึงพวกมันได้

การฝึก คือการดูดซับโดยมีสติให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

หลังจาก 2 ชั่วโมง ฉินหยูได้สูญเสียความสงบของเขาและไม่สามารถอดทนกับการฝึกได้

'รู้สึกถึงพลังงาน รู้สึกถึงพลังงาน ปู่เหลียนกล่าวว่าคนที่มีพรสวรรค์สามารถรู้สึกถึงพลังงาน
ได้เร็วมากเท่าที่พวกเขาฝึก ฉันฝึกมา 2 ชั่วโมงเเล้ว ทำไมฉันจึงไม่มีความรู้สึกถึงพลังงานใดๆเลย ?'

หลังการออกกำลังกายสักพักหนึ่ง ฉินหยูนั่งเงียบๆกำลังฝึกความคิดเห็นในธาตุน้ำอีกครั้ง

*****

2 วันต่อมา

หลังจากรับประทานอาหารเช้าฉินหยู ยังคงฝึกต่อไป เขาเป็นคนที่ดื้อรั้นมาก เขายังฝึก
ความคิดเห็นในธาตุน้ำเหมือนเดิม อีกครั้งและอีกครั้ง อันที่จริง เพื่อที่จะรู้สึกถึงพลังงาน
มันไม่สำคัญว่าเขาใช้หนังสือลับภายในอะไร

ดื้อรั้น

ฉินหยูนั่งขัดสมาธิ เขาเริ่มที่รูปภาพการเคลื้อนที่ของพลังงานในช่องของเขา หลังจากนั้น
ฉินหยูหยุดคิด จิตใจของเขาคลุมเครือว่างเปล่า เขาไปต่อเเบบนั้น

ทันใดนั้น ฉินหยูรู้สึกเล็กน้อยถึงกระแสพลังที่เดลื่อนที่อย่างช้าๆในร่างกายเขา หลังจากนั้น
มากกว่า 2 วันของความพยายาม ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในขณะนี้ แต่ในทันทีที่มี
การหลั่งไหลของความตื่นเต้นในหัวใจของเขา ความเงียบสงบที่อยู่ในหัวใจของเขาและ
ความว่างเปล่าที่คลุมเครือในใจของเขาก็หายไปทันที และในเวลาเดียวกันฉินหยูก็ไม่สามารถ
รู้สึกถึงกระแสพลังงาน

'เย็นไว้ เย็นไว้'ฉินหยูพูดกับตัวเอง จากนั้นเขาก็ใช้ความคิดเห็นเกี่ยวกับธาตุน้ำ
พยายามที่จะกลับเข้าสู่สถานะที่เขาทำสำเร็จในตอนนั้น หลังจากซักพัก ฉินหยู
สามารถรู้สึกถึงกระแสพลังงานริบหรี่ในร่างกายของเขาอีกครั้ง

ในขณะนี้ การใช้ความคิดเห็นในธาตุน้ำ ฉินหยูเริ่มที่จะให้พลังงานไหลในวงกลมเล็กๆ
ในช่องของเขา ขณะที่มันไหลฉินหยูรู้สึกถึงกระแสพลังงานนี้มากขึ้นและชัดเจนมากขึ้น
หลังจากการไหลเวียนของพลังงานในวงกลมเล็กๆ ฉินหยูต้องการที่จะทำให้กระแสของ
พลังงานบริสุทธิ์นี้ผสานกับตันเถียนของเขา

แต่ ...'นี้คืออะไร? ตันเถียนของฉันมันไม่สามารถสะสมพลังงานภายใน?'ฉินหยูตะลึง
เขาพบว่าพลังงานที่บริสุทธิ์ที่แค่วิ่งอยู่ในวงกลมเล็กๆ กระจายไปสู่โลกภายนอก
จากภายในร่างกาย ตันเถียนยังว่างเปล่าเหมือนเมื่อก่อน

'มันดูเหมือนว่าลุงเฟงพูดถูก ตันเถียนของฉันเเตกต่างจากคนอื่นๆ'พื้นฐานของมัน
ไม่สามารถสะสมพลังงานภายในได้ ในการฝึกเทคนิคภายใน พลังภายในจะถูกเก็บไว้
ในตันเถียนเท่านั้น แต่ตันเถียนไม่สามารถเก็บมันได้ เเล้วจะมีอะไรที่สำคัญที่จะต้องฝึกมัน
ต่อไปด้วยละ?'ตอนนี้ ในที่สุดฉินหยูก็เข้าใจ

ถึงแม้ว่าจะมีเทคนิคพลังงานภายในที่แตกต่างกันนับไม่ถ้วนในโลกนี้ ที่พวกมันทั้งหมด
มีรวมกันคือหนึ่งคุณสมบัติ ทั้งหมดของพลังงานภายในที่ถูกดูดซับเเละเปลี่ยนเเปลง
จะถูกเก็บไว้ที่จุดฉิไห่ ซึ่งหมายความว่ามันจะถูกเก็บไว้ในตันเถียนหากตันเถียน
ไม่สามารถที่จะสะสมพลังงานภายใน แล้วจะใช้อะไรในการฝึก?

ทันใดนั้น ฉินหยูเหลือกไปเห็น หนังสือสีทองศิลปะบรรพบุรุษมังกร ในหมู่หนังสือ
เทคนิคภายในเหล่านี้ เเค่หนังสือลับเล่มนี้เท่านั้นซึ่งเขียนบนกระดาษทองดูมี
เสน่ห์มาก ฉินหยูยื้นมือออกไปเเละคว้าศิลปะบรรพบุรุษมังกร

ศิลปะบรรพบุรุษมังกรบางมากมีเพียงเเค่ 3 หน้า แต่การเขียนบนกระดาษทอง
มีตัวอักษรขนาดเล็กและ 3 หน้าทองมีเนื้อหาจำนวนมาก

ฉินหยูพยายามที่จะฝึกตามวิธีการของศิลปะบรรพบุรุษมังกร  ในช่วงสั้นๆเขารู้สึกถึง
กระแสพลังงานในร่างกายของเขา ศิลปะบรรพบุรุษมังกรนั้นสุดยอดมากจริงๆ
ปริมาณของพลังงานบริสุทธิ์ที่ถูกดูดซับมากขึ้นกว่าที่เป็นแค่ตอนนี้ นอกจากนี้ยังมี
ความเร็วในการไหลเวียนของพลังงานที่สูงมาก แต่ตอนที่ช่องของฉินหยู ต้องการที่จะเก็บ
พลังงานภายในของเขาเขาเข้าตันเถียนสถานการณ์เดียวกันกับที่เคยเกิดขึ้น

ตันเถียนก็เหมือนปล่อง ทั้งหมดของพลังงานภายในหลั่งไหลเข้ามามันก็
หายไปและมันก็ไม่สามารถที่จะเก็บอะไรได้

ฉินหยู ดูราวกับว่าเขาจนปัญญา

หลังจากนั้นเขาหัวเราะและคิดว่า'ก็ดี ดูเหมือนว่าฉันไม่สามารถเกียจคร้านได้เเล้วสิ
ฉันยังคิดว่านั้นไม่น่าจะเจ็บปวดและความต้องการที่จะหาวิธีที่จะฝึกเทคนิคภายใน
เเต่ตันเถียนนี้เป็นเหมือนปล่อง ดูดพลังงานภายในทั้งหมดที่มี เเล้วจะเป็นไปได้ไงที่จะฝึก
ฝึกเทคนิคภายใน?'

แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ใส่ใจอะไรเลย

ในความเป็นจริงเขาได้เตรียมตัวสำหรับความล้มเหลวในก่อนหน้านี้ หลังจากทั้งหมด
คนแรกที่บอกว่าเขาไม่สามารถที่จะฝึกภายในได้คือเฟงยูสิ ซึ่งเป็นหนึ่งใน 3 ฉางเซียน
ที่ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรชู เมื่อบุคคลดังกล่าวทำการยืนยันเช่นนั้นเป็นไปได้ยากมากที่
จะผิดพลาด

'เทคนิคภายนอก ใช่ จากนี้ไปฉันจะไปฝึกเทคนิคภายนอก ด้วยพลังทั้งหมดของฉัน'
ตาของเขาฉายแวว หลังจากที่ได้อ่าน 28 หนังสือลับภายนอกเหล่านั้น เขาหัวเราะ
'ไม่มีใครในทวีปเฉียนหลงที่ฝึกเทคนิคภายนอกเเล้วไปถึงระดับเซียนเถียนเลย ให้ฉันได้
เป็นคนแรกที่จะไปถึงระดับเซียนเถียนผ่านการฝึกภายนอก!'

ฉินหยูหลังจากทั้งหมดก็เป็นเพียงเด็กอายุ 8 ปี เขายังมีอารมณ์ของเด็กเหมือนเมื่อก่อน

โดยใช้เทคนิคภายนอกเพื่อไห้ไปถึงระดับเซียนเถียนเป็นจริง บางสิ่งบางอย่างที่ไม่
เคยมีมาก่อน  ผู้เชี่ยวชาญภายนอกที่เป็นระดับเซียนเถียนจะน่าน่าเกรงขามขนาดไหน
นั้นยังเป็นปริศนา

*****

2 วันต่อมาในตอนเช้า ในการศึกษาของฉินหยู

ฉินหยูถือหนังสือเเละอ่านมันเงียบๆ ที่ด้านข้างของเขามี 2 ตู้หนังสือขนาดใหญ่
ในการมองครั้งเเรกตู้หนังสือทั้ง 2 นี้มีหนังสือหลายชนิดอย่างน้อยมากกว่า 1000 เล่ม
เสี่ยวเห้ยก็ยังนั่งอยู่รอบๆเพื่อที่จะไม่ไห้รบกวนเจ้านายตัวน้อยๆของมันในการศึกษา

'องค์ชายสาม 8 ผู้เชี่ยวชาญภายนอกได้เดินทางมาถึงเเล้ว พวกเขาถูกนำมาโดย
ท่านผู้จัดการรองของคฤหาสน์ฝ่าบาท เขาบอกว่าเขานำพวกเขามาที่นี่เพื่อไห้คุณ
เลือกผู้สอนเทคนิคภายนอก'คนรับใช้กล่าวด้วยความเคารพ หลังนั้นก็เดินออกไป
ข้างนอกของประตูห้องการศึกษา

ตาของฉินหยูสว่างใสทันที เขาวางหนังสือลง หัวใจของเขามีระเบิดของความตื่นเต้น
ในเวลานั้นเขาเเละเหลียนหยานพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้เเล้ว เหลียนหยานยังส่งจดหมาย
ไปแจ้งให้ผู้คนในคฤหาสน์ เมื่อเจ้าชายเเวนฉีชิงตะวันออก ฉินดีรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
โดยเฉพาะที่เขาจัดผู้เชี่ยวชาญที่ดีในกองทัพและอีกหลายผู้เชี่ยวชาญที่ดีจากภายนอก
ของ 3 ภูมิภาคมณฑลตะวันออกเพื่อส่งไปบ้านสายหมอกด้วยกัน

'หลังจาก 2 วันในที่สุดพวกเขาก็อยู่ที่นี้ คังอันเร็วเข้านำทางไป!'

'ขอรับ'คังอันนำทางไปทันทีด้วยความเคารพ ฉินหยูออกไปจากห้องการศึกษาและ
ตามเขาไปที่สวนทางทิศตะวันตก

ST Book 1 Chapter 5

B1C5: หนังสือลับในการฝึก

ท้องฟ้าโป่งใสและอากาศดี ที่บ่อน้ำพุร้อนในสวนทางทิศตะวันตกของบ้านสายหมอก

'อ่าาา รู้สึกดีจริงๆ!'

ฉินหยูในกางเกงขาสั้น นอนเเช่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อนโดยไม่คำนึงถึงฤดูหนาวหรือฤดูร้อน
หนึ่งต้อง ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอุณหภูมิในขณะที่เเช่ในบ่อน้ำพุร้อน น้ำพุร้อนบ้านสายหมอก
แตกต่างจากน้ำพุร้อนอื่น ๆเพราะมันมีผลที่ยอดเยี่ยม ตามการวิจัยของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
น้ำพุร้อนแห่งนี้ยังมีสารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายบ้างเล็กน้อย

'เสี่ยวเห้ย ลงมานี้'จู่ๆฉินหยูก็ยื้นมือออกไปจับเสี่ยวเห้ยเเละดึงมันลงไปในบ่อน้ำพุร้อน
อย่างสนุกสนาน

เสี่ยวเห้ยกระพือปีกของมันอย่างรีบร้อน เเต่เมื่อมันกำลังจะหนีขนของมันก็เปียกแล้ว
ซึ่งทำให้มันมีลักษณะเหมือนไก่เเช่น้ำ กับร่างกายที่มีน้ำหยด เสี่ยวเห้ยมองอย่างขมขื่น
ไปที่ฉินหยู ราวกับว่ามันกล่าวโทษเจ้านายตัวน้อยของมันสำหรับการเย้าแหย่มัน

เห็นท่าทางเช่นนั้น ฉินหยูยกหัวของเขาขึ้นและหัวเราะออกมาดัง ๆ 'ฮ่า ฮ่า 
เสี่ยวเห้ยนายนี่มันน่ารักจริงๆ เเช่ในบ่อน้ำพุร้อนกับฉัน มันรู้สึกดีมากเลยใช่มั่ย
เจ้าจะได้กลายเป็นอินทรีที่ยิ่งใหญ่ที่บินไปยังระดับ 9 ของท้องฟ้าได้ในภายหลัง
ในเมื่อเจ้าสามารถขึ้นไปถึงท้องฟ้าได้ เจ้าจะต้องสามารถที่จะไปลงไปในน้ำได้ด้วย
ไม่งั้นเจ้ามันจะไม่ได้เรื่อง

ฉินหยูเริ่มที่จะเล่นกับเสี่ยวเห้ย เเต่มันกระพือปีกเพื่อที่จะเอาน้ำออกจากร่างกายของมัน
มันยังจ้องฉินหยูราวกับว่ามันไม่พอใจมาก'

'เสี่ยวหยู'เหลียนหยาน เขาเดินไปรอบๆสวนประดับและปรากฏขึ้นก่อนฉินหยู
ฉินหยูหันไปหาเขาในครั้งเดียวและยิ้ม 'ปู่เหลียน'

'ฉันมีส่วนของข่าวดีสำหรับเจ้า'เหลียนหยานพูดอย่างลึกลับ ฉินหยูประหลาดใจ
'ข่าวดี มันอาจจะเป็นท่านพ่อมา?'แม้จะมีความคิดเช่นนั้น เขาก็ไม่ได้พูดมันออกไป
เเละมองเหลียนหยานด้วยความคาดหวัง

เหลียนหยานพูดด้วยรอยยิ้ม ' หนังสือเกี่ยวกับวิธีการฝึกที่เจ้าต้องการมาถึงเเล้ว'

ฉินหยูผิดหวังเล็กน้อย แต่เมื่ออารมณ์ของเขาได้หายจากความผิดหวัง เขาก็กระโดด
ออกจากบ่อน้ำพุร้อนและสวมใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
'ปู่เหลียน หนังสือลับอยู่ที่ไหน? โปรดพาฉันไปหามันเร็วเข้า'

เพราะไม่มีใครสามารถช่วยเขา เขาจะต้องทำงานอย่างหนักด้วยตัวเอง

''ตามข้ามา เหลียนหยานหัวเราะขณะที่เขานำทางไป ฉินหยูตามเหลียนหยาน
ไปด้วยความตื่นเต้น เเต่เขาได้มีความเด็ดเดี่ยวในหัวใจของเขา ในอดีตที่ผ่าน
มาเมื่อฉินหยูไม่มีอะไรจะทำ เขาก็อ่านหนังสือในการศึกษา ดูดาวตอนดึก 
แช่ในบ่อน้ำพุร้อนหรือเล่นกับเสี่ยวเห้ย

แต่ปัจจุบันฉินหยูได้มีเป้าหมาย ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
และแม้กระทั่งอารมณ์ของเขาก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน

ในบ้านสายหมอกมีชั้นลับภายใต้สวนทิศตะวันตกเฉียงเหนือ

ชั้นใต้ดินลับนี้ประกอบด้วย 13 ห้องลับเหลียนหยานนำฉินหยูไปสู่ห้องหนึ่ง
ในห้องมีเตียง โต๊ะยาว เก้าอี้และอื่น ๆที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เห็นได้ชัดว่ามัน
พื้นฐานมาก

ในปัจจุบันมีกล่องที่ประณีตสี่ดำบนโต๊ะ

'เสี่ยวหยูหนังสือลับอยู่ในกล่องนี้'เหลียนหยานกล่าวในขณะที่ชี้ไปที่กล่อง
 ทันทีที่ฉินหยูได้ยินดวงตาของเขาส่องแสง เขารีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อที่
จะเปิดกล่องสีดำนี้ การกระทำนี้อย่างไรก็ดีทำให้เหลียนหยานกระโดด
ด้วยความตกใจ

'เสี่ยวหยูอย่าเปิดมัน! 'เร็วเหมือนเเสง มือขวาเหลียนหยานเคลื่อนที่เหมือนภาพลวงตา
เขาคว้าฉินหยูในการเคลื่อนที่ ยกเขาขึ้นเเละดึงเขากับมา เขาพูดอย่างเคร่งขรึมมาก
เสี่ยวหยูนี้มันไม่ใช่กล่องธรรมดา มันไม่สามารถเปิดได้'

ฉินหยูมองอย่างสงสัยที่เหลียนหยาน

'เสี่ยวหยูเจ้าเด็กเกินไป เจ้ายังไม่รู้ว่าหนังสือลับเหล่านี้มีค่าเเค่ไหน'เหลียนหยาน
ส่ายหัวเเละพูดด้วยเสียงหัวเราะ'เจ้าควรรู้ ว่าในแง่ของมูลค่าหนังสือลับเหล่านี้ยังดีกว่า
พวกที่อยู่ในพระราชวังอันยิ่งใหญ่ของราชวงศ์ชู ดังนั้นโครงสร้างของกล่องนี้จึง
พิเศษมาก การบังคับให้มันเปิดหรือซี้ซั้วเปิดมัน มันจะทำลายหนังสือลับภายในทั้งหมด'

ขณะที่เหลียนหยานกำลังพูด เขาเเทงกล่อง12 ครั้งด้วยนิ้วมือของเขา มือของเขา
ดูเหมือนภาพลวงตาและทุกครั้งแทงในที่ๆต่างกัน

'บัง!'ด้วยเสียง รูกุญแจปรากฏขึ้นที่กล่องโดยไม่คาดคิด

ตาของฉินหยูเเทบถลนออกมาจากหัวของเขา เขาจำได้ดีเมื่อตะกี้กล่องยังไม่มี
รูกุญเเจ เขานึกว่ามันไม่มีอะไรเเค่กล่องธรรมดาที่มีฝาปิดที่สามารถเปิดปิดได้
เขาไม่ได้คิดว่าโครงสร้างภายในของมันผิดธรรมดามาก

'แม้ว่าคนอื่นจะใช้กำลังเอามันไป พวกเขาก็จะไม่พบรูกุญแจและยิ่งไปกว่านั้น
พวกเขาไม่ได้มีกุญแจ'ขณะที่เขากำลังพูดอยู่เขาก็เอากุญแจทองออกมาเเละเสียบ
เข้าไปในรูกุญเเจ ด้วยเสียงคลิกกล่องก็เปิดโดยอัตโนมัติ

ฉินหยูโชงกหัวของเขาออกไปเพื่อดูทันที

ฉินหยูสามารถบอกได้ทันทีว่ากล่องดำนั้นมีหนังสือที่แตกต่างกันภายใน 
ส่วนใหญ่ในหนังสือเหล่านี้มีประมาณ 10 หน้า บางที่สุดมีเพียงไม่กี่หน้าเท่านั้น
ในขณะที่หนามีเพียง 20 กว่าหน้าเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าพวกมัน
จะบางเเต่พวกมันก็ยังมีเต็มกล่อง

'หนังสือลับเทคนิคภายในทั้งหมดเป็นคลาสเเรก 68 เล่มของพวกมัน
ยังมีอีก 28 เล่มที่เป็นหนังสือลับเทคนิคภายนอก เสี่ยวหยูในภายหลังเมื่อเจ้าต้องการ
ที่จะอ่านหนังสือเหล่านี้เจ้าต้องไปที่ห้องลับและทำให้แน่ใจว่าจะไม่นำพวกมัน
ออกไปข้างนอก เจ้าเข้าใจไหม?'เหลียนหยานพูดกับฉินหยูด้วยความเคร่งขรึม

ฉินหยูพยักหน้ายืนยัน

'เอาละ เจ้าน่าจะรูตัวอักษรก่อนที่เจ้าจะอายุ 6 ปีอีก ใน 2 ปีล่าสุดเจ้า
ก็ยังอ่านหนังสือมามากมาย เจ้าสามารถอ่านหนังสือลับเหล่านี้ได้ด้วยตัวเอง
ใช้เวลาของเจ้าอ่านมัน ปู่ไปก่อนละ'เหลียนหยานกล่าวด้วยรอยยิ้มแล้ว
ออกจากห้องลับไป

หลังจากเหลียนหยานไป ฉินหยูเอาหนังสือลับทั้งหมดออกมาเเล้ววางไว้บนโต๊ะ
มีหนังสือลับทั้งหมด 96 เล่ม ซึ่งครอบคลุมโต๊ะยาวทั้งโต๊ะ

เห็นหนังสือลับต่อหน้าเขา ตาฉินหยูส่องแสงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

บทกวี นกกระสาสีเหลือง บท 100ประโยค เพลงที่เกี่ยวกับหม้อทองคำ
เพลงที่เกี่ยวกับเหมืองทองคำ  ความคิดเห็นในธาตุน้ำ ...

หนึ่งในเทคนิคภายในหนังสือลับเหล่านี้ สามารถเป็นแรงขับทำไห้คนคลั่งไคล้
ศิลปะการต่อสู้ได้ ตระกูลฉินมีประวัติศาสตร์ความมั่งคั่งอันยาวนาน ดังนั้น
แม้เเต่หนังสือลับของ 3 ราชวงศ์ใหญ่รวมกันก็ยังคงไม่สามารถที่จะ
เทียบเท่ากับตระกูลฉิน หนังสือลับของตระกูลฉินเหล่านี้ ไม่ได้เห็นที่อื่นเลย
สำหรับหลายร้อยปี

'ศิลปะบรรพบุรุษมังกร ดูเหมือนว่าท่านพ่อให้ฉันได้เห็นมันเมื่อตอนฉันยังเล็ก?
ฉินหยูมองที่หนังสือลับเล่มสุดท้าย มันบางที่สุด แต่ในเวลาเดียวกันมันก็มีค่ามากที่สุด
ศิลปะบรรพบุรุษมังกร ที่เขียนบนกระดาษทอง 3 ตัวอักษรขนาดใหญ่ ศิลปะ 
บรรพบุรุษ เเละมังกร เเม้กระทั้งทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าพวกเขาอยู่ภายใต้เเรงกดดัน'

หลังจากที่มองเทคนิคภายใน คลาสเเรกทั้ง 68 เล่ม ฉินหยูหันไปหาหนังสือลับ
เทคนิคภายนอก 28 เล่ม

ฝ่ามือทรายเหล็ก ฝ่ามือเพชรล้ำ กรงเล็บมังกร ผ้าคลุมเหล็ก กายเพชร
การฝึกใช้กำลังของ 13 การป้องกันที่ดี หมัดผู้พิชิตศักดิ์สิทธิ์.....

28 ชนิดของเทคนิคลับภายนอกทั้งหมดถูกวางไว้ด้านหน้าของฉินหยู

ตอนแรกฉินหยูสุ่มหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากนั้นก็เริ่มที่จะอ่านมันอย่างช้าๆ 
ในห้องลับเขาหมกมุ่นมากกับหนังสือลับการฝึกต่างๆที่มีค่าเหล่านี้
ไม่มีใครรู้ว่าตระกูลฉินต้องใช้เวลากี่รุ่นในการเก็บรวบรวมหนังสือเหล่านี้...

ST Book 1 Chapter 4

B1C4 พ่อเเละลูก

นี้มันดึกมากแล้วในคืนนี้ ลมเย็นพัดอยู่ข้างนอก เเต่ในห้อง ฉินหยูตื่นเต้นมากร่างกายร้อนรุ่มไปหมด

'ปูเหลียน โปรดบอกข้าว่าจะฝึกศิลปะการต่อสู้ยังไง ข้าต้องการที่จะฝึก เเน่นอนฉันจะกลายเป็น
ฉางเซียน แม้ว่าผมจะไม่สามารถกลายเป็นฉางเซียน ผมก็จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน!'
ตาฉินหยูส่องแสงการตัดสินใจที่เเนวเเน่

ฉินหยูเริ่มจินตนาการภาพตัวเองในอนาคตในใจของเขา เขายังสามารถจินตนาการถึงพ่อของ
เขามองไปที่เขาด้วยสายตายอมรับชื้นชม

สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากความรักของพ่อของเขา พ่อยกย่อง รอยยิ้มของพ่อ
เเม้เเต่การติชมหรือการลงโทษ ทั้งหมดทำให้ฉินหยูรู้สึกถึงการดำรงอยู่ของความรักของพ่อเขา 
เขาเพียงต้องการความรักของพ่อ

ตอนนี้เขาได้พบวิธีการที่จะได้รับความรักของพ่อที่หายไปกลับมาเเล้ว นั่นคือการพยายามอย่างหนัก
ในการฝึกเหมือนกับพี่ใหญ่ของเขาฉินเฟง เพื่อจะกลายเป็นคนที่มีพลัง ความกล้าหาญ ในการต่อสู่
หรือแม้กระทั่ง ...เหนือกว่า ฉางเซียน

ฉินหยู มองไปที่เหลียนหยานด่วยความคาดหวัง

'เสี่ยวหยู'เหลียนหยานไม่รู้จะทำยังไง แต่เขาไม่สามารถที่จะไม่พูดอะไรได้ เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจาก
พูดความจริง 'ถ้าเจ้าต้องการเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน เจ้าต้องฝึกเทคนิคภายใน เทคนิคภายในจะ
ทำลายผ่านกำแพงกั้นระหว่างระดับ หัวเถียน และระดับเซียนเถียน แต่ตันเถียนของเจ้าไม่สามารถที่
จะสะสมพลังภายในได้ตั้งเเต่เกิด เจ้าจะฝึกเทคนิคภายในได้ยังไง เเละเจ้าจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ
เซียนเถียนได้ยังไง'

ตันเถียนของฉันมีปัญหา เเต่ลุงหวังกล่าวว่ามีเทคนิคภายในที่น้าตกใจมากมายในโลกนี้
บางทีฉันอาจจะสามารถที่จะฝึกหนึ่งในนั้น แม้ว่าผมจะไม่สามารถฝึกภายใน ยังคงมีการฝึก
ภายนอกใช่มัย?ฉันจะได้สามารถที่จะกลายเป็นเหมือนผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนเหมือนทั้งหมด!'
ฉินหยูกล่าวทันที

เขาไม่สามารถยอมรับได้ ว่าเขาไม่สามารถกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ

เพราะ ... ในหัวใจที่บริสุทธิ์ของเด็กอายุ 8 ปีนี้ นี่เป็นวิธีเดียวที่เป็นไปได้ในการกู้คืนความรัก
ของพ่อของเขา

'การฝึกภายนอก?  มันใช้วิธีการต่างๆในการฝึกร่างกายไม่หยุด ทำให้มันแข็งแรงขึ้นและรวดเร็วขึ้น
แต่นี้เป็นทางที่ไม่เป็นที่นิยม จนถึงวันนี้ แม้ในหมู่คนที่มีความแข็งแรงตามธรรมชาติที่ดีถึงแม้ว่า
พวกเขาได้รับการฝึกฝนเพื่อให้ร่างกายของพวกเขาน่ายำเกรงมากขึ้น เเต่ก็ไม่มีใครที่จะสามารถ
กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนโดยผ่านการฝึกภายนอก คนที่ใช้เทคนิคภายนอกในการฝึกร่างกาย
ของเขาอย่างเดียว โดยทั่วไปจะไม่สามารถกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน' เหลียนหยานเลยพูดตรงๆ
ไม่อยากไห้ฉินหยูเสียความพยายามของเขา

'ไม่มีเเม้เเต่คนเดียว?ไม่มีความหวังจริงๆ?'ฉินหยูเริ่มหม่นหมองในทันที

ความหวังสุดท้ายได้หายไป หัวใจฉินหยูเริ่มเเข็งค้าง

เห็นใบหน้าหม่นหมองของฉินหยู เหลียนหยานรู้สึกปวดในหัวใจของเขา 'อ้า เขายังเป็นเด็ก!'

เหลียนหยานพูดขึ้นทันทีว่า 'เสี่ยวหยู ความจริงเทคนิคภายนอกน่ากลัวมาก
เทคนิคภายนอกทั้งหมดเกี่ยวมันกับพลังของกล้ามเนื้อซึ่งมีความทนทานมากและแตกต่าง
จากพลังภายในซึ่งจะใช้หมดได้อย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ ...'เพื่อปลอบใจฉินหยู 
เหลียนหยานพูดต่อไปเกี่ยวกับข้อดีของเทคนิคภายนอก หลังจากที่ได้ยินคำเหลียนหยาน
ของตาฉินหยูก็สว่างเล็กน้อย

'นอกจากนี้ เทคนิคภายนอกเป็นเรื่องยากที่จะฝึก แต่ร่างกายหลังจากทั้งหมดเป็นพื้นฐาน
ของบุคคล ในกองกำลังเสือคลั่ง มีชายคนหนึ่งที่มีความแข็งแรงตามธรรมชาติที่ไม่เพียง
 แต่การฝึกภายนอก เขาสามารถยกหินบล็อก 800 จินได้ด้วยแขนข้างเดียว

'800 จิน แขนข้างหนึ่ง?'ความหวังประทุในหัวใจฉินหยูอีกครั้ง เขาสามารถ
จินตนาการว่าถ้าเขาจะมีความแข็งแรงที่ดี เขาจะไม่ยกขวานเเละสับไปที่ผู้คน
ไห้ขาดได้ง่ายๆเหมือนตัดข้าวบาเลย์หรือ?

'นั้นถูกต้องเเล้ว 800 จิน 1 แขนเขาสามารถยกหินบล็อก 800 จิน อาวุธของเขาเป็น
ขาทองแดง ในสนามรบ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเถียน ที่พบจะว่ากล้าหาญอย่าง
ที่เขาเป็น ทุกครั้งที่เขากวัดแกว่งขาทองแดง ศัตรูกลุ่มใหญ่ได้เเตกกระจาย '
เหลียนหยานเล่าไม่หยุดเกี่ยวกับข้อดีของเทคนิคภายนอก

สุดท้ายเขาสรุป 'บรรดาของผู้ที่ฝึกเทคนิคภายนอกไม่มีใครได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน
 แต่ถ้าเจ้าสามารถฝึกถึงจุดสูงสุดของระดับหัวเถียนและร่างกายของเจ้าได้รับการฝึกฝนถึงขีด
จำกัด ของพลังของเจ้าจะเป็นที่น่ากลัวมาก เจ้าจะไม่อ่อนแอกว่าผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเถียนเลย'

หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าของฉินหยูดูดีขึ้น เหลียนหยานแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเขาได้เห็นฉินหยูเติบโตมาเพราะว่าเขารู้จักนิสัยของฉินหยูดี

'คนที่สามารถฝึกฝนเทคนิคภายนอกไปยังจุดสูงสุดของระดับหัวเถียน สามารถต่อกอนกับ
ผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนได้?'ฉินหยูถามอีกครั้ง

เหลียนหยานพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก ในขณะนี้ เขาจะกล้าปฏิเสธได้ไง ถ้าเขาส่ายหัวของเขา 
ฉินหยูจะได้เศร้ามากขึ้นเเน้

'ปู่เหลียนที่ปู่พูดว่าไม่มีใครไปถึงระดับเซียนเถียนโดยการฝึกเทคนิคภายนอกใช่มัย?'ฉีนหยูถาม
เหลียนหยานพยักหน้าอย่าง กระวนกระวายใจ เเต่ฉินหยูเริ่มตื่นเต้น เขาชกหมัดของเขาและ
พูดว่า 'ดี เพราะไม่มีใครได้ถึงระดับเซียนเถียน ฉันจะต้องเป็นได้แน่นอน'

เหลียนหยานตะลึงทันที

'ถึงจะไม่มีใครประสบความสำเร็จ เเต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่สามารถบรรลุได้ 
ผมเชื่อมั่นในตัวเอง! 'ตาฉินยูส่องแสงเรืองรอง

เหลียนหยานฝืนยิ้ม

เทคนิคภายนอก?

การฝึกให้พวกเขาความจริงยากกว่าเทคนิคการฝึกซ้อมภายในมาก เทคนิคภายนอก
ทั้งหมด เกี่ยวกับการฝึกร่างกายถ้าคนที่จะไปถึงศักยภาพสูงสุดของร่างกายของเขา 
เขาจะต้องใช้วิธีการฝึกอบรมต่างๆซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยจะจะทำให้ร่างกายได้รับการ
เปลี่ยนแปลงนับไม่ถ้วน ชนิดของความเจ็บปวดที่ได้รับก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะ
สามารถทนได้

เหลียนหยานจะยินดีที่จะไห้ฉินหยูได้รับความเจ็บปวดได้ยังไง

'เสี่ยวหยู เทคนิคการฝึกซ้อมภายนอกมันยากมากเเละยังมีความเจ็บปวดมาก แม้กระทั้ง
เจ็บปวดมากกว่าการถูกเฆี่ยนตี 100 วันอีก เจ้าเป็นลูกชายของเจ้าชายเเวนฉีชิงตะวันออก
เจ้าได้รับการคุ้มครองอยู่ ไม่มีความจำเป็นสำหรับเจ้าที่จะได้รับความเจ็บปวดเช่นนี้'
เหลียนหยานให้คำแนะนำ จริงๆเขาไม่ได้มีใจที่จะเห็นเด็กน้อยเช่นนี้ต้องทนทุกข์ทรมาน

ฉินหยูส่ายหัวช้าๆ

'ไม่!' เปล่งเสียงเพียงหนึ่งคำเขาแสดงให้เห็นไม่มีที่ว่างในการโต้ตอบ

เหลียนหยานไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาคิด 'ทำไมคนแซ่ฉินทั้งหมดอย่างนี้? 
ไม่สำคัญที่รูปร่างภายนอก ที่พื้นฐานที่สุดในตัวของพวกเขาคือการเป็นคนเด็ดเดี่ยว
อย่างที่สุด ไม่มีเลยที่พวกเขาจะหันไปรอบ ๆสักครั้ง เมื่อพวกเขาระบุเป้าหมายของพวกเขาเเล้ว
พ่อของเขาก็เป็นเช่นนั้น ตอนนี้เขาก็ยังเป็นเช่นนั้น'

จู่ ๆฉินหยูก็ยิ้ม เขารู้ว่า ปู่เหลียนห่วงเกี่ยวกับตัวเขามาก

'ไม่ต้องห่วงปู่เหลียน บางทีอาจจะยังมีเทคนิคภายในที่ฉันสามารถฝึกได้
ได้โปรดหาเทคนิคภายในสังอย่าง เพื่อฉันได้ลอง แต่ถ้าผมไม่สามารถฝึกเทคนิคภายในได้
ผมจะฝึกเทคนิคภายนอก' ฉินหยูเดินไปด้านข้างเหลียนหยาน โอบกอดรอบไหล่ของเขาและพูดว่า
'ไม่ต้องห่วงคุณปู่เหลียน ที่นี้มีแพทย์ที่ดีที่สุดอยู่ ผู้เชี่ยวชาญด้านต่างๆและบ่อน้ำพุร้อนที่ยอดเยี่ยม
 ทำไมคุณถึงต้องกังวล?'

เหลียนหยานลูบหัวฉินหยู ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มของความวิตก

แน่นอนเขารู้ว่าฉินหยูไม่อย่ากไห้เขากังวลเกี่ยวกับเขา

'เอาละ เสี่ยวหยูเจ้าควรไปนอนได้เเล้ว แค่ปล่อยเรื่องให้นี้กับฉัน 'เหลียนหยานกล่าว

เเต่จู่ๆฉินหยูก็เงยหน้าขึ้นเเละพูดว่า 'ปู่เหลียน โปรดหาผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกภายนอก
มาไห้ผมคนหนึ่ง มันจะดีกว่าที่จะมีครูสอน'

'ไม่ต้องกังวล ปู่รู้ 'เหลียนหยานกล่าวหัวเราะ ฉินหยูก็หัวเราะทันทีและจุ๊บเหลียนหยาน
ที่แก้ม จากนั้นเขาก็ข้ามไปทางด้านนอกของประตูและตะโกน: 'ราตรีสวัสดิ์ปู่เหลียน
 ผมจะไปนอนเหมือนกัน'

เมื่อเสียงของเขาหยุดเขาได้ออกจากห้องหายไปแล้ว

เหลียนหยานเอาผู้กันเเละกระดาษออกมาทันทีเเละเขียนจดหมาย...

*****

ฉินดียืนอยู่ในห้อง ค้นคว้าของคฤหาสน์ในเมืองยาน

เขาเงยหน้าขึ้นเเละมองออกไปทางหน้าต่าง มันได้รับแสงในขณะนั้น

นักวิชาการเสื้อดำเสี่ยวหยวนได้มาถึง มือของเขาถือจดหมายอยู่ เขาเดินไปที่ด้านข้าง
ฉินดี และกล่าวด้วยรอยยิ้ม 'ฝ่าบาทนี้เป็นจดหมายที่ลุงเหลียนส่งมาโดยใช้นกพิราบ 
มันเป็นเรื่องของเสี่ยวหยู คุณควรจะดูมัน '

ฉินดีรับจดหมายและอ่านทั้งหมดในครั้งเดียว ขณะที่เขากำลังอ่านมีการแสดงออก
ที่มีความซับซ้อนในสายตาของเขา หลังจากเวลานานเขาก็ยังคงยังไม่ได้วางจดหมายลง

'พระบาท ... ' เสี่ยวหยวนเรียกเขาอย่างเงียบ ๆฉินดีฉีกมันทีหนึ่ง กระเเสพลังภายใน
ในรูปเเบบของไฟถูกปล่อยออกมาจากมือของเขาเเละเผาจดหมายไห้เป็นเถ้าถ่านทันที
หลังจากนั้นยังคงอยู่กับท่าทีที่เคร่งขรึม เขาพูดอย่างเย็นชา 'เสี่ยวหยวนเอาหนังสือความลับ
ทั้งหมดเกี่ยวกับเทคนิคภายในและเทคนิคภายนอกในคฤหาสน์มาทำสำเนาของแต่ละอัน
แล้วส่งสำเนาไปที่บ้านสายหมอก

เสี่ยวหยวนสะดุ้ง เขารู้ว่าฉินหยูไม่สามารถฝึกเทคนิคภายใน นอกจากนี้เขายังรู้เทคนิคภายใน
หนังสือลับเหล่านี้มีค่าเเค่ไหน แม้ว่าเมื่อเทียบกับหนังสือความลับในวังหลวงของราชวงศ์ชู
เทคนิคภายในหนังสือลับเจ้าชายเเวนฉีชิงตะวันออก ก็ยังคงมีค่ามาก

มันจะไม่เสียของหรือที่จะให้หนังสือลับมากมายเเก่ฉินหยูที่ไม่สามารถฝึกเทคนิคภายในได้?

'พระบาทคุณหมายถึงทั้งหมด? รวมทั้งศิลปะบรรพบุรุษมังกร?เเต่เสี่ยวหยูเขาไม่สามารถ
ฝึกเทคนิคภายใน ...'เสี่ยวหยวนถามอีกครั้ง

'เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ข้าพูดเมื่อกี้รึไง?'ฉินดีพูดอย่างเย็นชา เสี่ยวหยวนพยักหน้าและไม่ได้พูดอีกต่อไป
เขาเห็นว่าฉินดีมีเรื่องหนังใจของเขา และยังสามารถคาดเดาอารมณ์ของฉินดีได้ในขณะนี้

'นอกจากนี้ยัง ... 'ฉินดีถอนหายใจ'หยูเอ๋อต้องการผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคภายนอกใช่มั้ย?
เตียม 3 ผู้เชี่ยวชาญภายนอกที่ดีในกองกำลังเสือคลั่งไห้พร้อม นอกจากนี้ หาผู้เชี่ยวชาญ
ภายนอกทั้งหมด ใน 3 มณฑลภาคตะวันออกและนำพวกเขาไปพร้อมเช่นกัน '

'ขอรับ!'เสี่ยวหยวนตอบสนองการรับสั่ง

ฉินดี หยุดชั่วขณะหนึ่งแล้วก็พูดว่า'เสี่ยวหยวนส่งคำสั่งไปที่รกร้างว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่บอก
แม่ทัพ โชวหยุนซิง ไห้ไปบ้านสายหมอกหากเสี่ยวหยูเลือกให้เขาเป็นครูของเขา เขาจะอยู่ที่
บ้านสายหมอกซักปี

'แม่ทัพโชวหยุนซิง? 'เสี่ยวหยวนตกใจ

ฉินดีพยักหน้าจากนั้นก็เดินออกไปด้านนอกห้องค้นคว้าหลังจากเขาเสี่ยวหยวนจู่ ๆ
 ก็พูดว่า 'ฝ่าบาท กลับไปเมืองยานครั้งนี้ ทำไมท่านไม่ไปที่บ้านสายหมอกเพือพบ
เสี่ยวหยู?ครั้งสุดท้ายที่ท่านเห็นเขาก็มากกว่าปีมาเเล้ว หรือเราไม่ควรเสียเวลาที่
มีค่าเพื่อไป?'

ฉินดีหงุดหงิดเล็กน้อย เขาพูดอย่างใจเย็น  'ไม่จำเป็น ' หลังจากนั้นเขาเดินออกจากห้องค้นคว้า
ทันที เสี่ยวหยวนมองตามฉินดีไป แล้วส่ายหัวและถอนหายใจ 'คนแซ่ฉินเป็นอย่างนี้หมดรึไง
พวกเขาทุกคนเป็นคนปากแข็ง เพราะคำสาบานในเวลานั้นแม้เเต่ความรักระหว่างพ่อกับลูกชาย
ก็ยังถูกเผิกเฉย?'

เสี่ยวหยวนถอนหายใจและออกไปจากห้องค้นคว้า ทิ้งไว้เพียงถ้าถ่านของจดหมายที่ถูกเผาไหม้ไว้บนพื้น

ST Book 1 Chapter 3

B1C3:เที่ยงคืนเเห่งการสนทนา

'นั้นไครนะ?' ทหารเกราะสีดำถามที่ทางเข้าของบ้านสายหมอกในเสียงเย็นชา 
ทหารเกราะสีดำคนอื่น ๆ ยังมองไปที่เงาดำที่อยู่ห่างไกล แต่หลังจากที่
เหล่าทหารเกราะสีดำ 2 คนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าคนที่มาเป็นที่องค์ชายสาม
ฉินหยู ช่วยไม่ใด้ที่พวกเขาจะรู้สึกตกใจ แต่พวกเขาก็ยังคงคุกเข่าลงตามปกติ
และกล่าวว่า 'องค์ชายสาม'

เพราะฉินหยูวิ่งมามีหยดเล็ก ๆ ของเหงื่อบนหน้าผากของเขา แต่ตาของเขา
ส่องแสงด้วยความตื่นเต้นทั้งใบหน้าของเขาแดง เขาพูดว่า 'คุณทั้งสองโปรดยืนขึ้น'
และแม้กระทั่งยิ้มให้ทหารเกราะสีดำทั้ง 2 หลังจากนั้นเขาก็รีบข้ามเข้าไปใน
บ้านสายหมอก

ทหารทั้ง 2 คนมองดูฉินหยูด้วยความสงสัย

'เมื่อองค์ชายสามมองดูดาวบนยอดเขา เขามักจะรอจนกว่าหลังจากรุ่งสางของวันรุ่งขึ้น
 ทำไมเขากลับมาเร็วครั้งนี้' ทหารเกราะสีดำที่ด้านซ้ายกล่าวอย่างสงสัย

ทหารด้านขวายังส่ายหัวด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้เหตุผล

*****

เหลียนหยานเป็นคนที่ฉินหยูเรียกว่า 'ปู่เหลียน' เขาเป็นคนชราในตระกูลฉิน ปัจจุบัน
เจ้าชายเเวนฉีชิงตะวันออก ถูกยกให้ฉินดีโดยเขา ดังนั้นเสียงของเขาในตระกูลฉินยัง
คงมีอิทธิพลมาก 2 ปีที่ผ่านมาฉินดี ให้เขาไปบ้านสายหมอกเพื่อดูแลฉินหยู

เหมือนกับมีลมกระโชกแรง ฉินหยู วิ่งไปที่ด้านนอกของห้องของเหลียนหยาน
แล้วเคาะประตูด้วยกำปั้นเล็ก ๆ ของเขา

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ...

'ปู่เหลียนเปิดประตูหน่อยผมเสียวหยูเอง ผมมีบางสิ่งบางอย่างที่จะพูดกับปู่เกี่ยวกับ
เร็วเข้าเปิดประตู'ฉินหยูตะโกนอย่างเร่งรีบ หลังจากระยะเวลาสั้นๆมีตะเกียงถูกจุดขึ้น
ในห้อง'เสียวหยู ปู่ของเจ้านอนหลับเเล้วนะเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา แต่เจ้าปลุกเขาให้ตื่นแล้ว'
น้ำเสียงอ่อนโยนกล่าวแล้วประตูจะเปิดออก

ชายชราในวัยหกสิบในเสื้อคลุมปรากฏขึ้นต่อหน้าฉินหยู

'อ้าา เสี่ยวหยูมีเรื่องอะไรเหรอ หัวของเจ้าเหงื่อออกมากเลยนะ'เหลียนหยานตกใจ
เมื่อเห็นฉินหยูต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่เพราะได้วี่งมาอย่างหนักเมื่อไม่นานที่ผ่านมา
เขาจึงเหนื่อยหอบ เหลียนหยานกล่าวอย่างเร่งรีบ 'เข้ามาข้างในก่อนแล้วค้อยคุยกันทีหลัง'
ขณะที่เขากำลังพูด เขาพาฉินหยู เข้ามาในห้อง

พวกเขาทั้ง 2 นั่งลงที่โต๊ะในห้อง

'ใจเย็น ๆไม่ต้องรีบร้อน เจ้าพักสักหน่อยก่อนค้อยพูด 'เหลียนหยานกล่าวอย่าง
รีบร้อนในขณะที่เขาเห็นว่าฉินหยู ต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง ฉินหยู ใช้เวลาหายใจลึก ๆ
 แล้วจ้องเหลียนหยานและพูดอย่างเฉียบขาดว่า 'ท่านปู่เหลียนผมต้องการที่จะฝึกศิลปะการต่อสู้'

'ฝึกศิลปะการต่อสู้?'เหลียนหยานผงะออกไปเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะเเล้วถามว่า
'เสี่ยวหยู ทำไมเจ้าต้องการฝึกศิลปะการต่อสู้ละ?'

เสี่ยวหยูสะดุ้งเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็พูดด้วยเสียงหัวเราะมีความสุข 'ไม่มีเหตุผล 
มันเป็นเพียงว่าลุงทุกคนที่อยู่ในบ้านสายหมอกน่าเกรงขามมาก ดังนั้นฉันต้องการ
ที่จะเป็นเหมือนพวกเขา ปู่เหลียนผมสามารถฝึกศิลปะการต่อสู้ได้ไหม?'

ความปรารถนาของฉินหยู คือเพื่อความรักของพ่อของเขาที่ถูกฝังอยู่ที่ด้านล่างของ
หัวใจของเขา เขาเพียงแต่คิดว่าเมื่อฝังอยู่ในหัวใจของเขา มันก็จะกลายเป็นเป้าหมาย
สำหรับเขาที่จะมุ่งมั่นอย่างไม่หยุดยั้งในภายหลัง

'เสี่ยวหยู เจ้ารู้มัยศิลปะการต่อสู้คืออะไร?'เหลียนหยานถามแทนการตอบรับ

ฉินหยูส่ายหัวเเล้วพูดว่า 'ผมรู้เพียงว่าผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้นั้นน่ากลัวมาก
ผมไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งอื่น ดูเหมือนว่าจะมีพลังภายในเช่นกัน 'ในฐานะที่
เป็นเด็กอายุได้ 8 ปีแม้ว่าฉินหยูอ่านหนังสือทั้งหมดมาไม่กี่เล่ม เเต่ก็ยัง
มีสิ่งต่างๆมากมายที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับมัน

'งั้น ฉันจะพูดแนะนำรายละเอียดแรกให้เจ้าฟังก่อน'เฟลีนยหยานพูดด้วยรอยยิ้ม

ตาของฉินหยู สว่างจ้าในทันที เขามองที่เฟลียนหยานเเละเริ่มที่จะฟังอย่างตั้งใจ

''ครั้งแรกที่ฉันจะพูดคุยเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญในโลกนี้ พวกเขาจะถูกแบ่งออกเป็น
ผู้เชี่ยวชาญหัวเถียน เเละผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน...ที่อยู่เหนือเซียนเถียนจะเป็น
ฉางเซียน 'เหลียนหยานกล่าว 'ในทวีปเฉียนหลงมีผู้เชี่ยวชาญหัวเถียนมากที่สุด
เท่าปลาในเเม่น้ำเลย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะนับพวกเขา แต่สำหรับผู้เชี่ยวชาญ
เซียนเถียน มีไม่มาก 100 ในพวกเขาอยู่ในราชอาณาจักรชูทั้งหมด'

'100 คน?'ฉินหยูกล่าวในความประหลาดใจ'ประชากรในอาณาจักรชู 4 พันล้านไม่ใช่หรอ
เป็นไปยังไงที่มีผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนไม่กี่คน เพียงหนึ่งในหลายสิบล้าน?'

เหลียนหยานถอนหายใจและกล่าวว่า 'จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญหัวเถียน
เพียงเเค่ต้องการวิธีการฝึกที่เหมาะสม แต่การที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน
มันเป็นเรื่องยากมาก มี 2 ความต้องการที่จะต้องพบเพื่อที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญ
เซียนเถียน คือขั้นแรกเจ้าต้องอยู่ระดับสูงสุดของหัวเถียน และสองเจ้าต้อง
รู้แจ้งในเส้นทางธรรมชาติแห่งสวรรค์'

ฉินหยูถามโดยไม่ชักช้าอย่างสงสัย 'อะไรคือสิ่งที่เรียกว่าเส้นทางธรรมชาติแห่งสวรรค์?'

เหลียนหยานหัวเราะออกมาดัง ๆ'เส้นทางธรรมชาติแห่งสวรรค์ไม่ได้เป็นวัตถุ
เเต่มันเป็นความคิดที่เจ้าจะเข้าใจด้วยตัวเจ้าเองและมันเป็นเรื่องยากมากที่จะ
อธิบายด้วยคำพูด บางคนอยู่ในจุดสูงสุดของระดับหัวเถียนเป็น 10 ปี แต่เป็นเพราะ
พวกเขาขาดการรู้แจ้ง พวกเขาจึงไม่สามารถเสร็จสิ้นขั้นตอนสุดท้ายได้ ดังนั้นจึงไม่อาจ
จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนในชีวิตของพวกเขา แต่ถ้าพวกเขาได้กลายเป็น
ผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน ชีวิตของพวกเขาจะเพิ่มมากขึ้นถึง 500 ปี'

'500 ปี!' ฉินหยูกรามค้าง

เห็นการแสดงออกที่น่ารักของฉินหยู เหลียนหยานหัวเราะ'มันยากมากที่จะกลายเป็น
ผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน แต่ถ้าเจ้าสามารถกลายเป็นหนึ่งในนั้นจะมีประโยชน์มาก
พลังเซียนเถียนในร่างกายผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน แตกต่างจากผู้เชี่ยวชาญหัวเถียน
พวกเขาอยู่ใน 2 ระดับที่แตกต่างกันทั้งหมด'

*****

'อ่าา ปู่เหลียนสูงขึ้นไปกว่าผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียน มีฉางเซียน ใช่มัย? พวกเขาจะน่า
กลัวเเค่ไหน' ฉินหยูถามด้วยตาระยิบระยับ

หากผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนดีขนาดนั้น แล้วฉางเซียนจะยอดเยี่ยมเเค่ไหน

'มันจะง่ายได้ยังไงที่จะเป็นฉางเซียน' เหลียนหยานถอนหายใจ 'เมื่อเห็น
พวกเขาแม้เเต่จักรพรรดิก็ต้องคารวะ เเละทักทายฉางเซียนด้วยความสุภาพ
แต่จักรพรรดิเหล่านี้มีความกลัวว่าจะถูกฆ่าตายโดยฉางเซียน ที่ฉางเซียน
สามารถบินไปในระดับที่เก้าของท้องฟ้าด้วยดาบบินของพวกเขา โดยทั่วไป
พวกเขาจะไม่ถือว่าเป็นมนุษย์!'

'บินอยู่ในระดับที่เก้าของท้องฟ้า?'

ภาพปรากฏขึ้นในใจฉินหยูในการที่เขายืนอยู่บนดาบบินในขณะที่บินในระดับ
ที่เก้าของท้องฟ้าหัวใจดวงน้อยฉินหยูไม่สามารถหยุดเคลิบเคลิ้มโดยเรียงลำดับ
ของความสุขและอิสรภาพ โดยไม่รู้ตัวความปรารถนาที่จะกลายเป็นฉางเซียน
เริ่มปลูกฝังในใจของเขา

อาณาจักรชูมีผู้เชี่ยวชาญเซียนเถียนเกือบ 100 คน แต่ ... ในช่วง 100 ปีที่ผ่านมาก็ยังไม่ได้เห็น
เซียนเถียนคนใหม่ นอกจากนี้ในราชอาณาจักรชูทั้งยังมีไม่เกิน 3 เซียนเถียน 2 ของพวกเขา
กลายเป็น เซียนเถียน กว่า 300 ปีที่ผ่านมา ในช่วง 300 ปีมีเพียงลุงเฟงของเจ้าเท่านั้น
ที่สามารถจะกลายเป็นฉางเซียน

'ลุงเฟง?' ฉินหยูจำได้ว่าลุงเฟงของเขาที่มักจะขี่นกกระเรียนสีขาวเเท้จริงเเล้วเป็นฉางเซียน?

เหลียนหยานยังคงพูดต่อไป 'แต่ถ้าเจ้าต้องการที่จะเป็นฉางเซียน ดีที่สุดที่เจ้าจะไปเกาะอมตะ
เพื่อเรียนจากปรมาจารย์ที่นั้น แต่ใครจะรู้สถานที่ตั้งของเกาะอมตะ ยกเว้นประเทศที่มีฉางเซียน?
หากคนธรรมดาเห็นฉางเซียน พวกเขาจะมีคุณสมบัติพอที่จะถามฉางเซียนเกี่ยวกับสถานที่ตั้ง
ของเกาะอมตะ?'

'เเม้ว่าจะรู้ที่ตั้งของเกาะอมตะเเต่มันก็คงไกลจากทวีปเฉียนหลงมาก ทุกๆปี 10000 คน
ในทวีปเฉียนหลงออกไปเพื่อค้นหาเกาะอมตะเพื่อเรียนศิลปะการต่อสู้ พวกเขาเป็น
คนที่โดดเด่นทั้งหมด แต่มีอันตรายซ่อนอยู่มากเกินไปในทะเล ดังนั้นเพียง 1 ใน 1,000 คน
ที่สามารถเข้าถึงเกาะอมตะทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ 'เหลียนหยานกล่าวด้วยอารมณ์

ตาของฉินหยูส่องเเสงทันที เขาถาม 'ปู่เหลียนทุกๆปีมี 10 คนที่ไปถึงเกาะอมตะ
เเล้วทำไมถึงมีฉางเซียนในทวีปเฉียนหลงไม่กี่คน?'

ตามความเข้าใจของฉินหยูในแต่ละปีจะมี 10 ฉางเซียน เเล้วทำไมทวีป
เฉียนหลงถึงมีพวกเขาไม่มาก?

เเต่ฉางเซียนในทวีปเฉียนหลงมีน้อยมาก ในช่วง 100 ถึง 1000 ปีที่ผ่านมา
มีฉางเซียนทั้งหมดไม่ถึง 10 คน

'เจ้าจะเป็นฉางเซียนได้ไงเเค่เพียงเจ้าไปถึงเกาะอมตะ?'เหลียนหยานกล่าวในขณะที่
ส่ายหัว 'ฉางเซียนเป็นสิ่งที่พิเศษมาก มันจะเป็นไปได้ไงที่ทุกคนจะเป็นฉางเซียน
เเม้ว่าการฝึกจะเป็นที่รู้จักสำหลับทุกคน เเต่มีเเค่ 1 ใน 1000 คนที่จะมีความสามารถที่จำเป็น
ที่จะฝึกมัน'

'โอ้ ไม่ได้หมายความว่ามันต้องใช้เวลาเกือบ 100 ปี ที่หนึ่งของคนที่มาถึงที่เกาะอมตะ
ที่จะกลายเป็นฉางเซียน เนื่องจากมีเพียง 10 คนของพวกเขาทุกๆปี?'ฉินหยูรู้สึกทันที
ว่ามันเป็นเรียงยากที่จะกลายเป็นฉางเซียน

เหลียนหยานจู่ๆก็ลุกขึ้นยืนและมองไปนอกหน้าต่าง

'ฉางเซียนมันเป็นเเค่ชื่อที่หรูหรา ผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนในทั้งทวีปเฉัยนหลง
ก็บ้ามากกว่านั้น ผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนทุกคนต้องการที่จะกลายเป็นฉางเซียน
เพื่อให้สามารถตัดหัวคนจากหลายพันลี้ทันทีที่ดาบบินถูกวาด มันเป็นพลังแบบ
ไหนกัน?' มีเเววของความปรารถนาในสายตาเหลียนหยาน แล้วเขาก็พูดด้วยอารมณ์
'แม้เเต่พ่อของเจ้าก็ยังต้องการฉางเซียนทีซื่อสัตย์ช่วย ถ้ามีฉางเซียนช่วยพ่อของเจ้า
มากกว่าหนึ่งคน เป็นไปได้ที่เป้าหมายของเขาจะประสบความสำเร็จ'

หัวใจฉินหยูจู่ ๆ ก็เต้นเร็วขึ้น

'เป้าหมายของท่านพ่อ?'

ในเวลาเดียวกันกระแสน้ำอุ่นไหลผ่านร่างกายทั้งหมดของเขา ฉินหยู ทันทีรู้สึกว่า
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลัง 'ถ้าฉันฝึกฝนศิลปะการต่อสู้และกลายเป็นฉางเซียน 
ท่านพ่อจะมีความสุขมาก เมื่อเวลานั้นมาถึง ฉันจะสามารถที่จะช่วยเขาได้เป็นอย่างดี'

ความคิดของตัวเองที่กลายเป็นฉางเซียน มีความสามารถในการช่วยให้พ่อของเขา
และความสามารถที่จะได้รับการยกย่องและเคารพ ทำให้หัวใจฉินหยูซึ่งเหงา
และโดดเดี่ยวเป็นเวลานาน สำหรับความรักของพ่อ ร้อนขึ้น

'เพราะท่านพ่อ แน่นอนผมจะกลายเป็นฉางเซียน' ฉินหยูคิด เขากัดริมฝีปากตัวเอง
ดวงตาของเขาเปล่งประกายความเด็ดเดี่ยว

ST Book 1 Chapter 2

B1C2:ความเด็ดเดี่ยว


บ้านสายหมอกตั้งอยู่บนเชิงเขาของภูเขา ดงหลาน ข้างหน้ามีกลุ่มทหารคลั่งลาตตระเวนอยู่
เเต่มีผู้เชี่ยวชาญเท่าไหร่ที่มีความลับที่บุคคลภายนอกไม่รู้จัก นอกจากนี้เพราะว่าบ้านสายหมอก
เป็นของเจ้าชายเเวนฉีชิงตะวันออก มีเเต่คนที่เบื่อชีวิตเท่านั้นที่จะมาก่อเรื่องที่นี้

ข้างนอกของบ้านสายหมอกมี 2 สิงโตหินขนาดใหญ่และ 2 ทหารที่สวมใส่ชุดเกราะสีดำยืนตรง
ที่ด้านข้างของประตูทางเข้าหลัก พวกเขาเหลือบมองออกไปด้านนอกตลอดเวลา มองดูพวกเขาทั้ง
2 ช่างฏโดดเดี่ยวเหลือเกิน ต้นสนที่สง่าขนาดใหญ่ ร่างกายที่แข็งแกร่งมีบรรยากาศของการสังหาร
บรรยากาศของการสังหารมีเพียงทหารที่ไผ่านการต่อสู้นองเลือดเท่านั้นที่สามารถมีได้

'องค์ชายสายม'

ทหารเกราะสีดำ 2 คนคุกเข่าลงทันทีและบอกพูดอย่างเคารพ

ฉินหยูโดดลงมาจากหลังเสืออย่างรวดเร็ว อินทรีดำยืนอย่างมั่นคงบนไหล่ของเขา
เห็นได้ชัดว่าฉินหยูมีความสุขเเละตื่นเต้นมากในตอนนี้เขาวิ่งผ่านประตูทางเข้าอย่างรวดเร็ว
และในเวลาเดียวกันเขาก็หัวเราะให้กับทหารที่ 2 คนนั้น 'ท่านลุงโปรดยืนขึ้นเถอะ'

ทหารเกราะสีดำทั้ง 2 คนนั้นลุกขึ้นยืนมีเเววของความรักในสายตาของพวกเขาขณะที่พวกเขาเห็น
ร่างเล็ก ๆของ ฉินหยู วิ่งเข้าไปในลานบ้าน

'ฮ่า ฮา, พี่ใหญ่และพี่รองจะต้องไปแช่ในบ่อน้ำพุร้อนเเน่ โดยไม่ต้องคิดมากฉินหยู
วิ่งตรงไปยังบ่อน้ำพุร้อนในสวนทางทิศตะวันตกของบ้านสายหมอก เขาพึมพำ
'ฮึ ฮึ เห็นได้ชัดว่าฉันคือเจ้าของบ้านสายหมอก 2 คนนั้นกล้าเข้าไปแช่น้ำพุร้อน
โดยได้รับอนุญาตจากฉันได้อย่างไร'

หลังจากสักพักหนึ่งฉินหยู ได้มาถึงที่สวนทางทิศตะวันตกของบ้านสายหมอก

เขายืนเท้าสะเอวแล้วก็ชี้ด้วยมือข้างขวาของเขาจ่อไปที่ 2 คนที่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อน
ราวกับว่าเขาเป็นไม่พอใจ เขาพูดว่า 'เฮ เจ้ากล้าดียังไง ฉันคือเจ้าของที่นี้ เจ้ากล้า
เข้าไปแช่น้ำพุร้อนโดยได้รับอนุญาตจากฉันได้ยังไง ? อ้าา..'เพียงเท่านั้นฉินหยู
ส่งเสียงดังก่อนที่จะมีมือมาดึงเขา เขาเสียการทรงตัวและตรงลงไปยังบ่อน้ำพุร้อน

'เฮ ฉันยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าของฉันเลยนะ' ฉินหยูร้อง ร่างกายของเขาตกลงไปใน
บ่อน้ำพุร้อนกับเสียงสาดน้ำดัง อินทรีดำซึ่งกำลังยืนอยู่บนไหล่ของฉินหยูต้อง
กระพือปีกบินอย่างรีบร้อน โชคดีที่มันไม่ตกลงไปในบ่อน้ำพุร้อน ไม่เช่นนั้น
นั้นอินทรีย์อันยิ่งใหญ่จะได้กลายเป็นไก่เปียกน้ำ

' ฮ่า ฮ่า เสี่ยวหยู เจ้าท้าทายพี่ของเจ้าเหรอ เจ้ามาไกลเกินไปเเล้ว ขณะที่พี่น้องเจ้าทำงาน
ทำวันเเต่เจ้ากับเเช่อยู่ในน้ำพุร้อนเเละมันยังเป็นน้ำพุร้อนบ้านสายหมอก มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ'
เด็กหนุ่มกล่าวอย่างไม่พอใจ แต่มีแววของความสนุกลึกลงไปในดวงตาของเขา

'ปุฟฟ..!'

ฉินหยูพ่นน้ำออกมา ทั้งร่างกายของเขาเปียกโชก เขามองด้วยความโกรธที่เด็ก
หนุ่มก่อนหน้าเขา

'พี่รอง เป็นท่านจริงๆสินะ ข้ารู้เเล้วว่ามันเป็นท่าน มีเเต่ท่าเท่านั้นเเหละที่จะดึง
ข้าลงไปในน้ำ พี่ใหญ่ไม่ทางทำอย่างนั้นเเน่' ฉินหยู ถอดชุดอย่างรวดเร็วเเล้ว
กระโดดลงไปในบ่อน้ำพุร้อนสวมเพียงกางเกงขาสั้นและจ้องพี่ชายคนที่สอง
ฉินเซงตาเขมง

ฉินเซง ยังหนุ่มน้อยอายุเเค่ 12 ปี เขาน่ารักเเละมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาตลอดเวลา
เขามักจะทำไห้ผู้คนที่เขาจัดการความรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังเเช่น้ำในสายลมฤดูใบไม้ผลิ
เมื่อเขาอยู่กับพี่น้องเท่านั้นฉินเซงจึงจะเล่นบ้าๆเป็นเด็ก

'เจ้าบอกพี่ใหญ่? ฮ่า ฮ่า เขาผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วแล้ว ' ฉินเซงหัวเราะกล่าว

'ฉินเซงเจ้าคิดว่าพี่ใหญ่ของเจ้าเป็นเหมือนหมูรึไง? ข้าจะหลับเร็วอย่างนั้นได้ยังไง'
เขากล่าวอย่างเยือกเย็น ชายหนุ่มที่เมื่อกี้ยังนอนหลับตาอยู่อีกข้างของบ่อน้ำพุร้อน
หลังจากเขาลืมตาขึ้นเเล้วกล่าวกับฉินเซง เขาหันไปหาฉินหยูด้วยรอยยิ้มเเล้วพูดว่า
'เสี่ยวหยู น้ำพุร้อนบ้านสายหมอกเนี้ย มันมีประสิทธิภาพมากปกติจริงๆ ครั้งสุดท้าย
ที่ฉันเเช่มันอาการบาดเจ็บของข้ายังดีขึ้นเยอะ เเทบจะไม่เห็นรอยเเล้ว ถ้าฉันเเช่
มากกว่าวันหนึ่ง บางทีร่างกายฉันอาจจะเหมือนนายก็ได้'

นี้คือพี่ใหญ่ของฉินหยู ฉินเฟงที่อายุ 16 ปีเเล้วเนื่องจากการฝึกศิลปะการต่อสู้
เขามองว่าถ้าเขาอายุ 18 หรือ 19 ปี พี่ใหญ่ฉินเฟงคือคนที่เขาเคารพมากที่สุด
ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้พบกัน เขาเห็นด้วยตาตนเองว่าพี่ใหญ่ระเบิดต้นไม้เท่า
ขาผู้ใหญ่เเตกเป็นชิ้นเล็กๆด้วยหมัดของเขา เขาน้าอิจฉามากในพลังการต่อสู้ของเขา

ได้ยินพี่ใหญ่พูดผลของน้ำพุร้อน ฉินหยูยืนขึ้นด้วยท่าทางที่ซุกซนมากเขายืดหน้าอกเล็กๆ
ยกหัวของเขาเเล้วพูดว่า 'เเน่นอนอยู่เเล้ว บ่อน้ำพุร้อนบ้านสายหมอกมีประสิทธิภาพที่
ไม่ธรรมดา ฮืมม ท่านไม่เห็นหรอไดรเป็นเจ้าของบ้านสายหมอก มันไม่มีใครอื่นนอก
จากน้องเล็กของท่าน'

'เจ้าเปี๊ยกนี้!'

ทั้งฉินเฟงและฉินเซงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

ในฐานะที่ฉินหยูไม่ได้เห็นพี่ใหญ่และพี่รองของเขาเป็นเวลานานพวกเขาสนุกกับการ
เที่ยวยุ่งรอบๆด้วยกัน เเต่ฉินเฟงเเละฉินเซงให้ฉินหยูได้เปรียบเล็กน้อยเพราะพวกเขาทั้งสอง
รักน้องชายคนเล็กของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดขาดแม่จึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะดูแลเพิ่มเติม
เกี่ยวกับน้องชายคนเล็กของพวกเขา

หลังจากเล่นกันจนหมดเเรง ฉินหยู ล้มตัวลงนอนอย่างสุขสบายเงียบ ๆในบ่อน้ำพุร้อน
ฉินเฟงและฉินเซงยังล้มตัวลงนอน

'ท่านยุ่งมากไหมท่านพี่? ท่านมีเวลามาเยี่ยมข้าบ้างไหม?' ฉินกยูถาม

'ท่านพ่อเขา....'เมื่อเห็นว่าเขาได้พูดบางอย่างผิดปกติ ฉินเฟงพูดขึ้นในทันที
'ไม่มีอะไรจริงๆ แค่เพียงว่าไม่มีธุรในกองทัพในขณะนี้ ดังนั้นฉันเลยมา ท่านพ่อยังได้อนุญาตเเล้ว
เเล้วฉันยังได้พบกับน้องสองเลยพาเขามาด้วย'

ฉินเซงพยักหน้าเเล้วพูดกับฉินหยูด้วยรอยยิ้ม 'นั้นถูกต้องเเล้ว เจ้าอาจไม่รู้ เพื่อหาเวลา
มาเยี่ยมเจ้ามันยากเเค่ไหน เเต่ถึงอย่างนั้นฉันก็มีเวลาแค่ครึ่งวัน หลังจากครึ่งวัน
ฉันต้องรีบกลับไป'

'ฉันด้วยเหมือนกันหลังจากครึ่งวัน ฉันต้องจากไปกับน้องสอง' ฉินเฟงกล่าวอย่างขอโทษ

'โอ้ เพียงเเค่ครึ่งวัน' การตอบสนองฉินหยู เห็นได้ชัดว่าเขาผิดหวังนิดหน่อย ความตื่นเต้น
ก่อนหน้านี้ของเขาหายไปโดยสิ้นเชิง

ฉินหยูมีญาติพี่น้อง 3 คน มีพ่อของเขาเเละพี่ชาย 2 คน ท่านพ่อยุ่งมากเขามาเยี่ยมข้า
ครั้งเดียวใน 2 ปีที่ผ่านมา มันคงยากมากสำหรับเขาที่จะมาพบพี่น้องของเขาครั้งนี้
เเต่หลังจากครึ่งวัน เขาก็ต้องอยู่คนเดียวอีกครั้ง หรืออาจจะมากกว่านั้น แน่นอน
ที่เขายังมีเสี่ยวเห้ย ซึ่งยืนอยู่ข้างบ่อน้ำพุร้อน

ฉินเฟงเเละฉินเซงมองหน้ากัน พวกเขาทั้งสองรู้สึกหมดหนทาง

ฉินหยูยิ้มเเล้วลุกขึ้น 'พี่ใหญ่ ท่านพ่อเดินทางไปในที่รกร้างอันยิ่งใหญ่ เขาสอน
ท่านเป็นจำนวนมากเกี่ยวกับศิลปะของสงครามใช่ไหม' เขาถามทันที 'ฉันรู้ว่าท่านพ่อเก่ง
การจัดการกองกำลัง ท่านปู่เหลียนบอกข้า ดังนั้น'

'ถูกตัอง ศิลปะเเห่งสงครามของพระบิดาเป็นสิ่งที่สุดยอดมาก เมื่อเขาและฉันได้ฝึกซ้อมรบหมากรุก
ฉันใช้เวลาครึ่งปีไปกับการฝึกเพื่อไห้ฉันพบความต้องการของฉัน'ฉินเฟงเหมือนจะจำได้ทุกวัน
เขาพูดโดยไม่รู้ตัว 'ศิลปะเเห่งสงครามของท่านพ่อเป็นสิ่งที่ดีมากอย่างแท้จริง'

'พี่ใหญ่!' ฉินเซง มองที่เขา ฉินเฟงหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาไม่สามารถช่วยรอยยิ้มอย่างขมขื่นข้างใน
เขารู้ว่าเขาไม่ระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งที่เขาพูด

ดูเหมือนฉินหยูจะไม่ได้ไส่ใจ ด้วยสีหน้ารู้สึกตื่นเต้นมากเขาเริ่มที่จะพูดคุยกับฉินเซงเเละ
ฉินเฟงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาในวันนี้ 3 พี่น้องคุยกันในบ่อน้ำพุร้อนเป็นเวลานาน
หลังจากที่จบงานเลี้ยงอาหารค่ำ ฉินเฟงเเละฉินเซงก็จากไป

ด้านนอกของบ้านสายหมอก ฉินหยูไส่เสื้อคลุมผ้าชุดดำ มองดูพี่ชายทั้ง 2 จากไปพร้อมโปกมือ

'ลาก่อน พี่ใหญ่ พี่รอง' ตาของฉินหยูเปล่งประกายไม่หยุด

ฉินเฟงเเละฉินเซงหันหัวของพวกเขาไปรอบ ๆ และยิ้มให้ฉินหยูแล้วพวกเขาก็
กระโดดขึ้นไปบน 2 เสือคลั่ง มีทหารชั้นเยี่ยมอยู่ข้างหลังพวกเขาที่ยังขี่เสือคลั่ง
ในช่วงเวลาสั้น ๆพวกเขาก็ได้หายไปบนถนนบนเทือกเขาอย่างไร้ร่องรอย

******

ในสถานที่ถนนข้างล้างภูเขา ฉินเฟงเเละฉินเซง กำลังขี่เสือคลั่งอยู่ข้างๆกัน
'พี่ใหญ่ ครั้งนี้ท่านประมาทไปนะเกี่ยวกับคำพูดของท่าน เสี่ยวหยูเขาไม่ชอบถูกกำหนด
ในกรอบหรือเเบบเเผนเท่าไหร่ นอกจากนี้เนื่องจากปัญหาตันเถียนของเขา
เขาไม่สามารถฝึกที่จะกลายเป็นผู้บัญชาการทหารได้ ดังนั้นเขาไม่สามารถทำอะไรได้ดี
ทั้งในการทหารและศิลปะวรรณกรรม พลังของท่านพ่อถูกใช้ไปกับเราสองคน
ในขณะที่เสี่ยวหยูไม่ได้เห็นเขาในตลอดทั้งปี เขามีเเค่ตัวเอง ท่านบอกท่านพ่อเเละ
ท่านได้ดำเนินการฝึกซ้อมรบหมากรุกดินเเดนตลอดปีครึ่ง ท่านคิดว่าเขาจะรู้สึกยังไง?'
ฉินเซงพูดกับฉินเฟง เห็นได้ชัดว่าเขาเคืองมาก

ฉินเฟงพูดอย่างผืนยิ้ม 'น้องสอง ตอนฉันไม่ได้คำนึงถึงเเต่หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกเสียใจที่พูดเช่นกัน'

ทันใดนั้นฉินเฟงก็ทำหน้าจริงจัง เขาพูด 'น้องสอง เนื่องจากตันเถียนมีปัญหาตั้งเเต่เกิด
ทำให้เสี่ยวหยูไปได้ไม่ดีในศิลปะการต่อสู้และวรรณกรรม เขาจะไม่มีพลังพอที่จะปกป้องตัวเอง
เราสองคนจะต้องปกป้องเขาให้ดีเราต้องไม่ยอมให้ใครมารังแกเขา'

'ถ้าใครกล้าที่จะรังแกเสี่ยวหยู ฉันจะทำให้พวกมันเสียใจที่ได้เกิดมา 'ฉินเซงพูด
มีเเววของความโหดร้ายในสายตาของเขา

ในระยะสั้นๆที่ 2 พี่น้องและบอดี้การ์ดที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาได้ทิ้งภูเขาดงหลาน
เเละรีบกลับเมืองยาน

*****

ตอนดึกบนภูเขาดงหลาน ร่างเล็กกำลังนั่งอยู่ยอดภูเขาในสายลมเย็น นกอินทรีหนุ่ม
สีดำยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนไหล่ของเขา ฉินหยูมองดูดวงดาวทางนี้ เเต่มีบางอย่างใน
ตาของเขาที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกัน

ทุกวันที่เขาอ่านหนังสือในการเรียนคนเดียวหรือคิดใคร่ครวญอยู่คนเดียว นี้มันทำ
ให้ฉินหยูจิตใจไปไกลกว่าเด็กอายุ 8 ปี

'เสี่ยวเห้ย 'จู่ๆฉินหยูก็เอ่ยขึ้น แต่สายตาของเขายังคงมองขึ้นไปที่ดาวบนท้องฟ้า
อีนทรีดำเริ่มเคลิ่อนไหวเล็กน้อยตาดำของมันมองไปรอบๆสองสามครั้ง เเต่
มันก็ไม่เข้าใจว่าเจ้าของเรียกมันทำไม

จู่ๆฉินหยูก็มีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเขาเป็นรอยยิ้มที่มีความสุขประกาย
'เสี่ยวเห้ย เจ้ารู้ไหมตอนที่ข้ายังเล็กมาก ท่านพ่อมักจะอยู่กับฉันและห่วงเกี่ยวกับ
ฉันเป็นอย่างมาก หลังจากที่บรรดาทั้งครู 12 มาเขาให้ฉันทำตามครูเหล่านั้นเพื่อการศึกษา
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบมันเเต่ฉันพยายามอย่างหนักที่จะบังคับตัวเองให้เรียนกับ
พวกเขาเพื่อให้ท่านพ่อมีความสุข ฉันได้เรียนรู้ตัวอักษรเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว
เเม้เเต่ท่านพ่อยังเรียกฉันว่าอัจฉริยะ แต่หลังจากนั้น ...'

เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเริ่มพูดต่อ

'ฉันจำได้อย่างชัดเจนเมื่อฉันอายุ 6 ปีในลานที่เงียบสงบของคฤหาสน์ของท่านพ่อ
ครู 12 คนนั้นพูดอะไรบางอย่างเหมือนฉันไม่เหมาะสมที่จะกลายเป็นผู้ปกครอง
จากนั้นลุงเฟงกล่าวว่า ตันเถียน ของฉันคือปัญหาและไม่สามารถสะสมพลังภายใน
ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันที่จะเดีนตามทางศิลปะการต่อสู้ หลังจากนั้นฉันมา
บ้านสายหมอก จากนั้นท่านพ่อก็ไม่ให้ความสนใจกับการดูแลหรือเกี่ยวกับฉัน
ในเวลานั้นฉันไม่รู้ว่าตันเถียนคืออะไร เเละไม่รู้ว่าการปกครองคืออะไร ดังนั้น
ฉันคิดว่าท่านพ่อให้ฉันมาที่นี่เพื่อเล่นจริงๆ แต่…'

ฉินหยู ลดหัวของเขาและกัดริมฝีปากของเขา ดวงตาของเขาดูหดหู่มาก 'ใน 2 ปีนี้
ฉันยังถามคนเหมือนลุงหวังเกี่ยวกับความหมายของตันเถียนเเละการปกครอง
ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านพ่อไม่ให้ความสนใจฉัน'

ฉินหยู หยุดอีกครั้งและเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

'ฉันไม่ชอบหนังสือเหล่านั้นในการวางแผนและกำหนดเเนงทาง ความจริงแล้ว
ฉันบังคับตัวเองให้ศึกษามัน จริงๆเเล้วฉัน ต้องการที่จะเห็นรอยยิ้มของท่านพ่อ
และได้รับการยอมรับและยกย่องฉัน แต่หนังสือวางแผน หนังสือที่โหดร้ายเหล่านั้น ...ฉัน
ฉันบังคับตัวเองและปราบปรามความไม่ชอบของฉันที่จะอ่านมัน ฉันรู้ทุกอย่าง
เกี่ยวกับรูปแบบเหล่านั้น แต่ฉันไม่สามารถนำตัวเองที่จะทำตามมัน ฉันไม่สามารถ
ที่จะทำตามพวกมัน ท่านพ่อ... ฉันทำไม่ได้จริงๆ'

ฉินหยู ร้องไห้อย่างขมขื่นในเสียงต่ำ ร่างกายของเขาบางอ่อนแอและสั่นไหว
เสี่ยวเห้ยยืนอยู่บนด้านหนึ่งของเขามองไปรอบ ๆ และทำความสะอาดใบหน้า
ของฉินหยูด้วยปีกน้อย ๆ

ฉินหยู ชะโงกหัวของเขาและมองที่นกอินทรีหนุ่มบนไหล่ของเขา จากนั้นเขา
ก็โอบกอดมันแน่นกับอกของเขา นกอินทรียังคงนิ่งเงียบในอกของฉินหยูเหมือน
ถ้ามันรู้อารมณ์เจ้านายมันในตอนนี้ 'เสี่ยวเห้ย ฉันอยากจะได้ยินเสียงยกย่อง
จากพ่อของฉัน อยากจะเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของเขา อยากจะ ... 'ฉินหยูพึมพำ
ในเสียงต่ำมากขึ้น

*****

ในสถานที่ลับในด้านบนของภูเขา ที่ 3 ผู้เชี่ยวชาญที่แอบปกป้องฉินหยู
ถอนหายใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ทันใดนั้น ดาวตกตัดผ่านดาวบนท้องฟ้าแผ่รังสีของแสงฉูดฉาด สำหรับช่วงเวลา
ในท้องฟ้า ดาวตกสีสันที่สดใสเกินกว่าดาวอื่น ๆ

'ดาวตก!'

ตาฉินยูจู่ ๆ ก็ส่องแสง ทันทีที่เขาปล่อยเสี่ยวเห้ย จากอกของเขา เขายืนขึ้นปิดตา
ของเขาแน่น ประกบมือของเขาด้วยกันก่อนที่เขา 'ฉันขอให้ท่านพ่อสนใจฉัน
เช่นเดียวกับวิธีที่เขาปฏิบัติต่อพี่ใหญ่และพี่รองฉันไม่กลัวว่าเขาจะตบหรือตีสอนฉัน
ฉันเพียงต้องการให้เขาไม่ได้ที่จะไม่สนใจฉัน'

ฉินหยูเปิดตาขึ้นช้าๆเเละมองที่ดาวตกซึ่งได้มาถึงที่ขอบฟ้า

'ท่านพ่อเคยพูดว่าเวลาที่เราขอพรก่อนดาวตกจะทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา
เขาไม่ได้หลอกฉัน แน่นอนมันจะเป็นจริงขึ้นมา มองเข้าไปในท้องฟ้า
เต็มไปด้วยดวงดาวใบหน้าหน่อมแน้มฉินหยูมีสีหน้าเด็ดเดี่ยว'

ทันใดนั้นมีความคิดที่ยอดเยี่ยมกระโดดเด้งอยู่ใจฉินหยู

ดวงตาของเขาสว่างใส เขาลูบหัวของเขา 'อ้าา  ฉันนี้โง่จริงๆ การต่อสู้และศิลปะวรรณกรรม
ศิลปะการต่อสู้และวรรณกรรม ฉันไม่สามารถทำได้ดีในวรรณกรรม
แต่ไม่ ฉันจะประสบความสำเร็จในศิลปะการต่อสู้อย่างใดอย่างหนึ่ง?
ลุงหวังพูดว่ามีเทคนิคการบ่มเพราะพลังภายในจำนวนมากในโลก บางทีบางส่วนของ
พวกนั้นอาจมีความเหมาะสมสำหรับตันเถียนของฉันก็ได้ แม้ว่าไม่มีใคร
ที่บอกว่าเทคนิคการบ่มเพราะพลังภายในจะขาดไม่ได้ในศิลปะการต่อสู้?'

เเต่ถึงยังไงฉินหยูก็เป็นเเค่เด็กอายุ 8 ปี แม้ว่าความคิดของเขาเป็นผู้ใหญ่มาก
ขอบคุณมากกับการอ่านหนังสือหลายเล่มทั้งหมดด้วยตัวเอง เเต่เขายังเป็นเด็ก
เพราะในอดีตเฟงยูสิกล่าวว่า ตันเถียนมีปัญหาไม่สามารถเดินตามทางศิลปะการต่อสู้
คงเป็นความคิดที่ผุดขึ้นมาในใจฉินหยู ในขณะนี้เขายังไม่ตื่นเท่านั้น

คือจริงๆมันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่มีตันเถียนที่แปลกที่จะเดินตามทางศิลปะการต่อสู้?

'ยังไงก็ตาม ด้วยความตั้งใจเเล้ว ขนาดเเท่งเหล็กยังกลายเป็นเข็มได้เลย
หลักการนี้ถูกกล่าวว่าโดยท่านพ่อ ตราบเท่าที่ฉันพยายามอย่างหนักฉัน
ก็จะประสบความสำเร็จ 'ฉินหยูพูดกับตัวเองในขณะพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก
ดวงตาของเขาจะเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นเช่นเดียวกับความมุ่งมั่นที่เหนือชั้น

'เสี่ยวเห็ย ไปกันเถอะ กลับบ้าน!' ฉินหยูไม่เพียงแค่สิ่งที่เขาพูด เพราะตอนนี้เขามี
เป้าหมาย ทุกอย่างจะต้องเปลี่ยนไป

นกอินทรีดำบนไหล่ฉินหยูยังดูเหมือนว่าจะมีความสุขมากเเละกระพือปีกไปมา
ฉินหยู จะกระโดดข้ามไปยังบ้านสายหมอก เงาสีดำ 3 ร่างปรากฏขึ้นในเวลาสั้นๆ
 และวิ่งไล่ตามฉินหยูไปเหมือนควันดำ 3 ก้อน